yunanistan

suyun öte yanı.

her ne kadar milliyetçi ögeleri yer yer yoğun olsa da halkını çok sevdiğim, kültür mirasına bayıldığım, sahil şeridi dünyanın en güzellerinden biri olan mükemmel ülke. başkenti atina, para birimi euro'dur. avrupa birliği'ne girilmeden evvel drahmi kullanmaktalar idi. başkent atina'ya tatile giden turistler ikiye ayrılır: 1- hırsızlık mağduru olanlar, 2- hırsızlığa maruz kalacak olanlar.

son yıllarda halkı yoksulluk içindedir. bugün işe giderken radyoda, birçok yunan bebesinin okula aç gitmek zorunda kaldığından bahsediliyordu. oğlum çok canım sıkıldı lan. çocuk her yerde çocuk, kapitalizm her yerde kapitalizm.

basmakalıp laflardan, hap haline getirilmiş söylemlerden nefret ederim ama lanet olsun "türk'ün türk'ten başka dostu yoktur" mantığına. yanıbaşımızda açlık içinde kıvranan bir halk var. sırf müslüman olduğu için "(vurgula: arakan)'a yardım edin" pankartları istanbul'un her yerinde üstgeçitleri süslerken, sırf türk oldukları için doğu türkistan meselesini bu denli sahiplenirken bu coğrafyada[ybkz]swh[/ybkz] yaşanan insan hakları ihlallerine seyirci kalmak; kapitalizm denen vahşetin kavurduğu insanların yanında olmamak ancak bize yakışır zaten. ha ama onlar kürt, zaza, ermeni, bizans tohumu ya da rum piçleri değil mi?

pardon...

(vurgula: peşin not:) ben demiyorum ki, "arakan veya doğu türkistan, üzerinde konuşmaya değmez meselelerdir" ya da "bize ne a canım" tribinde kesinlikle değilim. sadece diyorum ki, o da insan hayatı bu da.