benim belirli bi hikayem yok aslında. biri bana ''gel beşiktaşlı ol'' falan da demedi. annem bana hamileyken kapalıya gidermiş babamla. anne karnından beri tribündeyim yani. doğuştan beşiktaşlı olmak sanırım bu. bebekken de maça götürürlermiş ama ilk hatırladığım maçım 5 yaşımdayken gittiğim maç. yenilmiştik ve ben 2 saat boyunca ağlamıştım orası ayrı. evde ne fenevin ne de cinconun lafı geçerdi. kendimi bildim bileli beşiktaşlıyım. küçüklükten beri boynumda olan siyah-beyaz atkım, üzerimdeki formamla. iyi ki de öyleyim. çünkü biri ''hangi takımlısın'' diye sorunca, ''övünmek gibi olmasın ama beşiktaşlıyım'' diyorum.
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?