hikayenin adı: zararın neresinden dönülse kardır.
efendim şimdi bizim evde babam galatasaraylı annem ise fenerbahçeli. ikisi de fanatiktir. annem istediği kadar fanatik olsun takımlarda örnek alınan babadır, ben de babam gibi galatasaraylıydım. ama sürekli çekişmelerinde arada ben kaynıyordum, bıkmıştım artık. birazcık bu sebeple bir de en büyük etmenlerdendir ki, eskiden büyük bir ilhan mansız hayranı olmam süreci hızlandırmıştır. siyah ve beyaz renkler de çok sevilince "ben beşiktaşlı olacağım" dedim, tepkilere aldırmadım ve o an aslında kendimi bulduğumu fark ettim. hayatımda utandığım tek hikayemdir, "doğuştan Beşiktaşlıyım" diyemediğim için de babama çok kızgınım. nasıl beynimi yıkamış benim. herkes babasıyla maça giderken ben dayımla gidiyordum. ahanda bu da içimde yaradır.
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?