dy

futbolla alakasız bir ailede büyüyen bir talihsiz olarak hayatımda gittiğim ilk maçta yüreğime kazılıp unutamadıklarımdan.

düşün bir, kapalıdasın, ikinci yarının ortaları, "siyaaaaaaah" - "beyaaaaaz"lar başlayalı dakikalar olmuş, gırtlağını patlatırcasına yolluyorsun "siyaaaaaaah"ı, ses hızı sendeki hırs ve ateşin yanında küçücük kalıyor ya o anda, sesin yeni açık'a ulaşması bir kaç saniye alıyor ve neredeyse görüyorsun o "siyah"ın gidişini.
işte gelecek o cevabın ortaya çıkışına kadarki sürede stadı 90+'da yenecek bir golde bile olmayacak kadar karakteristik bir sessizlik kaplar.
o sessizlik farklıdır, beni her seferinde yıllar önce mabeddeki ilk maçıma götürür, size abartıyorum gibi gelebilir ama gol sonrası coşkusu kadar özeldir benim için.

sonra yeni açık geciktirmeden yollar "beyaaaz!"ı, ve devam edersin: "siyaaaah!"