chiko

alman disipliniyle güneyli sıcaklığını bünyesinde barındıran adam. alman gibi disiplinli ve güneyli kadar heycanlı. ofansif futbolu bu nedenle tercih ediyor.

alkol sonrası bünyeye ghandi huzuru veren mükemmel yiyecek.

"diğer"lerin hala çamur attığı efsane futbolcu. yok samimi değilmiş yok sahtekarlık yapıyormuş. sana ne arkadaşım sana ne?! biz seversek nedensiz severiz.

ronaldinho "aziz başkan beni al" manşetini atabilme kapasitesine sahip sözde gazete.

aynı zamanda bihterin ölmediğini sanan taraftardır.

gören de hayatı ingilizce konuşarak geçiyor sancak. bilmiyorlar ki o artiz artiz (artiz mi) ingilizce yazan adamların lisedeki sidikli hallerini.

güzel bir şeydir beşiktaşlı olmak. her ne kadar kitlelere yayılsa, topluluklar, oluşumlar insanın aklına gelse de, beşiktaşlı olmak özeldir. kişiye özeldir. hayatınızda verdiğiniz kararlarda bile beşiktaşın etkileri vardır. kız arkadaşınızla olan ilişkilerinizde beşiktaşın etkileri vardır. ailenize, semtinize, arkadaşlarınıza karşı davranışlarınızda da.. affetme mekanizmanız bile beşiktaş felsefesiyle paraleldir. işin güzeli de bunu çok sonradan fark etmenizdir.
beşiktaşlı olmak herkese nasip olmaz. beşiktaş zamanla, yavaş yavaş, sindire sindire insanın gerçekten kanına girer.. ve aslında, bana göre, beşiktaşlı doğulmaz, beşiktaşlı olunur. sizin düşünceleriniz, fikirleriniz, zaman zaman asiliğiniz ve kör savaşınız sizi beşiktaşlı yapar. beşiktaşlı olduğunuz için bunlar olmaz.. beşiktaş bilinçaltına işler, işler, işler.. o yüzdendir ki çoğu sohbette "ama beşiktaş farklı" laflarını duyarım diğerlerinden. çünkü inanıyorum ki, derinlerde bir yerde, onların da bir parçası beşiktaşlıdır. diğer takımlar-genelde- anıldığı zaman, kulüpleriyle, taraftarlarıyla, başarılarıyla, başarısızlıklarıyla anılır. fakat beşiktaş denildiği zaman daha farklı resimler oluşur insanın kafasında. daha geniş, ama bir o kadar küçük. yıllardır söylenen kelime duruş. beşiktaşlı duruşu.. biraz dolduruyor bu resmin tanımını aslında. yine de tam olarak değil, olamaz da.. aslında "nedir beşiktaşlılık" sorusunun cevabı yoktur. bir andır, ufacık bir düşüncedir ya da şahit olduğunuz bir olaydır.. beşiktaş baba yerine konulan figürler gibidir. hani vardır ya babacan adamlar.. yaşı ne olursa olsun muhabbet etmek için can attığınız, yeri geldiğinde size nasihat veren, zaman zaman kalbinizi çok ama çok kıran adamlar..
beşiktaşlı olmak, kendin olmaktır, kendini bulabilme yoludur. o yüzdendir ki şampiyonluk, başarı veya hezimetler bizim çok da umrumuzda değildir.
hayatın her alanında ağır etkisi vardır beşiktaşlı olmanın.. en basitinden sol frame'de "eski sevgili/sevgili" gibi kelimelerle başlayan başlıklarda, nedense, aklıma ilk gelen şey beşiktaştır. ya da gündelik hayatta, tatsız bir tartışmanın içindeyken, tartışma kanlı bıçaklı kavgaya dönüşecekken, aklıma önce beşiktaş, sonra abiler aklıma gelir. önce efendi ve alabildiğince alttan almayı öğreten abiler. sırdaşlığı, kol kanat germeyi, yardım etmeyi, anlamayı, ayırmamayı öğretti bana beşiktaş. daha da çok şey var öğreteceği..

bazen cidden karşındaki insana terin bulaşmasın diye dersin bunu. leş gibi terlisindir ama karşındaki "yaa ko götüne nolcak" der öper sizi. işte o an daha da yakınlaşırsınız ona. ha bi'de "yaa ko götüne nolcak" diyip öptüken sonra "mına koim bu ne leş gibi terlemişin" diyen dangalaklar var o ayrı.