atom

Türkiye futbol fenerasyonu diye boşuna demedik zamanında. sivasla çekişmemizi kıskanıp fenerbahçenin maçını şampiyon olduğumuz hafta pazara koyan kurum.

konuşmaya gerek olmayan beşiktaşlı olmaktan gurur duyduğum şeylerin başında gelen topluluk. hiç maça gidemememe rağmen (ankarada yaşıyorum ve öğrenciyim) marşlarını ve tezahüratlarını ezbere bilip televizyonda sonuna kadar eşlik edip maçı unutturan güzel insanlar grubu

inönü'ye gitmek nasip olmadı. artık mabed burası. inşallah buraya maça gideceğim. çok sevdik be abi

çok üstüne varmaya gerek yok bence bu olayın.

(bkz: 18 ocak 2016 eskişehirspor fenerbahçe maçı)

kaç yıldır süregelen bir tezgahın küçük bir örneği sadece bu. adama verdiler görevi, o da layıkıyla yerine getirdi. bu ülkede şikeciler haklı, mağdurlar haksızdır arkadaşlar.

biz bu şekilde bağırdıkça adamlar üste çıkıyor. "nasıl olsa bunlar alıştı baksana tezahürat bile yapmışlar" diyerek işlerine devam ediyorlar. unutmayın bizim ligimizde iyi oynayan değil iyi para veren şampiyon oluyor.

yüzlerce kişiye sorup fenerliyim galatasaraylıyım cevaplarından bıkıp sonra bir tane adam gibi adamın çıkıp "çok şükür beşiktaşlıyım" demesiyle sarılma durumudur. o adamla yıllar boyunca arkadaş olmaktır. herkes sana yamuk yaparken onun yapmamasıdır. ligi çok iyi oynayıp sezon sonu 2. veya 3. bitirince "kupayı sevseydik barcelona'lı olurduk" demektir. canın sıkılıp yolda beşiktaş marşı söylemektir. 8 rakamıyla dalga geçenlere 132 sayısını sormaktır. sevmediğim bi şarkıcının beşiktaşlı olduğunu öğrenince açıp şarkılarını dinlemektir. kısaca herkese nasip olmaz.

bir üst tura çıkarsa bosna'lı bir oyuncuyla karşı karşıya gelmesi söz konusudur. bu ona sorulduğunda; ben bir sırp'ım ve bunu ben seçmedim. seçmediğim şeylerden dolayı yargılanmam yanlış. milletimin geçmişte yaptığı hatalar olduğunun farkındayım ama şu an üzerinden uzun zaman geçmiş bir olay için bu şekilde soru sorulması bile beni rahatsız ediyor. diyerek gönüllere taht kuran tanjevic'ten sonra en sevilen sırp.

ilhan'ı görünce sevindiğimiz tümeri görünce sövdüğümüz ahmet dursun'u görünce duygulandığımız turnuva. yine iyi oynayıp kaybettik ama olsun önemli olan savaşmaktı forma için ter akıtmaktı.

yan topları cenk kadar zayıf olmasın, bire birleri tolga kadar kötü olmasın, tecrübesi de günay kadar az olmasın yeter başka bi şey istemiyorum

hiç sevememiştim zaten ben bu adamı. beşiktaşa yakışmadığını düşünüyordum. (dinamo kiev maçı istisna) galatasaraya gittiğine önce üzüldüm çünkü yedek kalecimiz kalmayacaktı. sonra sevindim. çünkü bu adam beşiktaşımı bırakıp gide gide galatasaraya gidiyorsa zaten o adamdan hayır gelmez. ayrıca muslera gibi bi kaleci varken onun yedeği olacağını bile bile gittiğine göre beşiktaş onu değil o beşiktaşımı kaybetmiştir.