yastıkta başının bıraktığı ize kurban olduğum

sevgiliye hitapların en güzelidir kanımca. en samimi, en içten olanıdır. volkan konaka ait kadınım adlı şiirde geçmekte, geçerken bir "ah" ettirmektedir.

---------------alıntı---------------
Bana memleket, bana su, bana tat
Bana uyku, bana rüzgâr gibi gelen sevgilim
Gülüşünü küçük bir çocuktan alan
Yastıkta başının bıraktığı ize kurban olduğum
Eser durursun hafızamda
Ve orada hiçbir şey yok senden önceme
Ve sana ait olmayan
Son hayalim ne güzel şey seni sevmek
Elleri küçük sevgilim ne güzel şey seni hatırlamak
Etimde soğuk kara saplı bir bıçak gibi değil
Hasret ateşiyle dövülmüş sımsıcak bir demir gibi
Ne güzel şey düşünmek seni
Bunca kalabalıkta ve bunca yorgunluklarımın içinde
Son hasretim sana olan hudutsuz sevdamı
Manolya kokulu başını kollarımın arasına alıp
Senin o memleket gözlerine saatlerce bakmalıyım ki anlatabileyim
Senin yanı başında ve şefkat dolu göğsünde uyumalıyım
çünkü ben senin her yanı çiçek açmış
Yemişlerle dolu fidana benzeyen güzel yüzüne hasret yaşayamam
Son sözlüm
Keşke bu gece bir gelincik çiçeği takabilseydim yakana
Karadeniz’in bahçelerinden
En güzel bestelerimi yalnız sana söyleyebilseydim bu gece
Mehtap uyanmadan güne merhaba diyebilseydim
Okyanus kalbinde bir yelkenli gibi sarhoş olup sahillere vurabilseydim
Açmaya duran gülüm işitiyor musun beni
Ustamın deyimiyle şu kâinat denen nesnenin içinde
En çok sevdiğim yürek üzerine en çok titrediğim insan kalbi
Senin göğsünün içine takılı olanıdır
---------------alıntı---------------