vincent aboubakar

sahsi kanaatim, bugunku 4 aralık 2020 beşiktaş kasımpaşa maçınin yildizidir. aldi, verdi, atti, attirdi, takimi oynatti ve hepsinden onemlisi hucumda ekibe liderlik etti.

ben 40 yil dusunsem, sahada lider ruhlu bir abus izleyecegime ihtimal vermezdim. bu noktada, genel bir aboubakar gozlemimi de paylasmak isterim:

ben, ikinci kez gelirken cok umutsuzdum acikcasi. cunku ilk besiktas macerasinda da baslarda tutuk bir aboubakar vardi ve biraz sansinin yardimi, biraz da senol hocanin maharetiyle kendini buldu. ancak mental acidan geldigi gunden gidene kadar hep ergen bir profil izletti bize. cok kirilgan bir psikolojisi vardi ve bu durum kendisine, bazen de butun takima zarar veriyordu. ikinci gelisinde saglik durumu soru isaretiydi. buna mukabil, formasindan da neredeyse bir sezon boyunca uzak kalmisti. benim abou'dan hicbir beklentim yoktu. bir de sahsen, yukarida bahsettigim psikolojik tablonun onun mizaci oldugunu dusunuyordum ama ben dahil herkesi oyle guzel ters koseye yatirdi ki su ana kadar, adam gercek golcuymus dedik.[ybkz]swh[/ybkz]

bir kere basindan hic sakatlik gecmemis gibi guclu, cabuk ve dengeli. simdi ufaktan pasini da atmaya basladi ama en sasirtici konu, aboubakar'in su ana kadar sari karti bile yok. muthis profesyonel, muthis dengeli ve belli ki, takim icinde cok sevilen ve saygi duyulan bir karakter. bugunku macta, son anlarda bir calim denediginde kolay kaptirdi diye 30-35 saniye elleri kaldirarak tum takimdan af dilemesi bile goze cok hos gorundu. hele ki, yukarida da bahsettigim gibi hucumda hedef adam olarak gol ve asist bir yana, uzerine duseni eksiksiz yapmasi sahsen beni mest etti. ancak tabi yarin ne gosterir bilemiyorum. belki ben bu degisimleri yanlis yorumluyorumdur ama artik hucumda tekrar gercek bir golcumuz olduguna inanmak istiyorum.

haydi abus, beni boyle tatli tatli utandirmaya devam!