türkiye'nin iyiden iyiye yaşanmaz bir ülke olması

maalesef acı ama gerçek. özellikle son 15 yılda geldiğimiz nokta, 80 yılda gittiğimiz tüm ilerlemenin geri dönülmez bir şekilde kaybolması ile sonuçlandı. 2002 yılında askerdim, askerliğimi kırkağaç 6. jandarma komando eğitim alayında yaptım ki, bu alay tüm birlikler içinde, ülkede en fazla şehit veren alaydı o zaman. ona rağmen 2002 yılında ülkede tek bir şehit yoktu. gelinen noktada ise bu yıl sadece bombalı saldırılarda ölen 370 kişi var, totale bakıldığında binleri geçiyor rakkamlar.ekonomi bok gibi, bir tek dost ülke kalmadı etrafımızda , elde satılacak hiç bir şey yok, tüm kamu malları peşkeş çekildi.dış politika eyyy amerika , haddini bil almanya seviyesinde. saatleri bile değiştirip bizi medeniyetten uzaklaştırıp araplaştımak isteyen iş bilmezler yönetiyor ülkeyi. adalet yok, yaslar yok, mülkiyet hakkı yok ne var ? darbe var ,feto var, ohal var, acı var, gözyaşı var. en önemlisi 15 yılda tavan yapmış cehalet ve kandırılmış bir halk var.
cumhuriyet elden giderken, bir insanın eline bırakılmış ülke var. demokrasi yok, insan hakları yok ama işkence var. tecavüzcülere serbestlik var ama gazeteciler tutsak. çocuk evlilikleri ve sapıklıklara hoşgörü var, ama fikir özgürlüğüne yok. ülkenin içine eden akp'yi eleştirdiğinde anında terorist damgası yemek var. 15 yıl boyunca feto'yu öven, birlikte kol kola bugünlere gelen ve onlarla beraber yol alan akp'yi eleştirmek suç. sonuç olarak çocuk iken hayal ettiğim ülke ile gelinen ülke ile arada dağlar kadar fark var, hep kötüye ve daha kötüye gidiş var. çünkü düşünen,sorgulayan insanlar yok. din ile uyutulmuş cahil bir toplum var.. kimsenin can güvenliği yok iken, biz sıçtık sıvadık bu ülkeyi batırdık diyen sorumlular yok , onun yerine inşallah şehit olursunuz diyen angutlar var. ülkenin en merkezinde ölen 50 kişiye rağmen ne istifa eden var, ne sorumluk alan var. yani yazacağım o kadar çok şey var ama ne yazsam boş. maalesef ülke elden gitti ve dönüşü yok..