türkiye'de yaşayıp bir futbol kulübünün fanatik taraftarı olmak

başlık olmamış. öncelikle fanatik taraftar olmak için o ülkede yaşamaya gerek yok. ben yurt dışında da yaşarken fanatik bir taraftardım. gerçi burada fanatik teriminin anlamı da çok önemli. misal amerika da bile yaşarken saat farkına rağmen tüm maçları izlemeye çalışırdım, izleme şansım yoksa muhakkak sonuçları takip ederdim ama hayatımda kimseyi beşiktaşlı değil diye ayırmadım.kimse ile kavga etmedim. oğlum 4 yaşında dedesi gibi fenerli oldu beni hiç üzmedi bu. ayrıca renklere gönül verenler bir futbol kulübüne değil, o kulübe gönül verirler. basketbol, hentbol, pinpon fark etmez. ayrıca spor ve bir kulübe bağlılık yoğun duygular gerektirir, bu dünyanın her yerinde böyledir. bunun adı fanatizim değildir, fanatizim ile kasıt edilen sanırım başka bir şey ve bunu tasvip etmek mümkün değil.

çokça sorgulanan fakat gün geçtikçe daha da keskinleşen durum. fanatizm, bin bir musibeti beraberinde getirmesine rağmen egemenlerin en sevdiği yönetim enstrümanlarından biridir.

yaygın görüşün aksine şunu savunuyorum; toplumun afyonu futbol değil, fanatizmdir. toplum kendi içinde birbiriyle fanatikliğini yarıştırdığı müddetçe bu böyle olmaya devam edecektir.

peki ben de bu tanıma yakın biri olarak bu işin neresindeyim? yemin olsun bunu çok sık sorguluyorum ben de. bu nedenle "sarıfobik" olmamaya, herkesin kendi rengine saygılı davranmaya çalışıyorum ama geliştirmem gereken çok şey var hala.

türkiye'nin saçma sapan ve leş gibi genel gündeminden insanı uzaklaştıracak bir afyonlanma yöntemi.

ciddi şuursuzluk gerektiren taraf olma durumu.