tarık tufan

---------------kekeme çocuklar korosu---------------

Karşılaştığım ve konuşabildiğim anda okuyabileceğim daha çok şiir var aklımda ve artık konuşmalıyız. çünkü şiirler ağırlık yapıyor zihnimde…

― Konuşmayı kabul ettiğin için sağol.
― Ne diyeceksiniz?
― şeyy… biraz yalnız kalabilir miyiz? Arkadaşın biraz izin verirse?..
― Kusura bakmayın tek başınıza kalmamız caiz değil o da olsun?
― iyi de okulun içindeyiz tek başımıza değiliz zaten. Bir sürü insan var etrafta.
― Olsun yine de kalsın. Ondan bir şey saklamıyorum nasıl olsa.
― Peki… şey… çok güzelsin…
― Böyle şeyler söylemeyin lütfen!
― Aslında… seni… seni seviyorum ben.
― Ne diyorsunuz? Bunları duymak istemiyorum!
― Kötü bir şey söylemedim ki. Seni Seviyorum yani… evlenmek niyeti işte!
― Böyle olmaz bu işler. Birilerine iletirsiniz oturup öyle konuşulur. Benim de danışacağım insanlar olur.
― Kızım sen aptalsın! Sen var ya harbiden salaksın! Seni hayatında karşılaşabileceğin en gerçek ve kutsal eyleme, özne yapmaya çalışıyorum ve sen hala farkında değilsin. Neler kaçırıyorsun biliyor musun?
― Ne biçim konuşuyorsun?
― Evet öyle konuşuyorum. Sen salaksın kızım! Benim aşkıma özne olma şansını kaybettin. Sümsük bir herifle hayatını geçireceksin. Tüketeceksin kendini. Mutfaklarda sürüneceksin. Sana bir tek gece şiir okumayacak. Bunu sen istedin. Hak ediyorsun kızım. Senin gibiler hak ediyor bunu. Biraz cesur ol kızım, ben iyi bir insanım, senin gibiler için olabileceklerin en iyisiyim.
Kaybettin!
Cidden kaybettin. Acımıyorum sana bunu sen istedin. Git sümsük bir herif bul. Hatta ablaların bulsun sana.
― !!!
― Aşk diye bir şeyi ölsen de göremeyeceksin bundan sonra. Hadi eyvallah!

---------------tarık tufan---------------