taraftar kurban istiyor

önce beşiktaş sonra beşiktaşlı duruşunun artık kurban durumuna düştüğü şu günlerde, tekrar düşünülmesi gerekendir.

kelle zirvedeyken istenmiyorsa geleceğe bakmak için aranan umut meşgule atıyorsa kılıcı bazen kınından çıkarmak gerekir.dünya futboluna taban tabana zıt bir mantıkla kurulu yabancısı bol alt yapısı boş bir takıma dönüşüyorsak duruşumuzdan birşeyler kaybediyorsak hem biz değişelim hem başımızdakiler değişsin demeye herkesin hakkının olduğunu düşenin hitabıdır.

başarısızlık beşiktaş sevgisini asla azaltmaz ama başarısız kişileri desteklemek kime ne kazandırır bilinmez. bir sistem oturtulmaya ya da geleceğe yönelik bir yatırım görse bu taraftar zaten sonuna kadar destekler. ama başarısızlığın istikrarı olmaz, bu taraftar vefakardır ama başarısız insanların arkasında durmak gibi bir sorumluluğu da yoktur

süleyman sebayı göndermekle öğünen bizlerin, aslında içine düştüğümüz en büyük yanılgıdır. takımı desteklemek adına, kişisel hırslarımıza mağlup oluyoruz ve başlık ortaya çıkıyor.

hiçbir şeyden memnun olmayan, sabır nedir bilmeyen (veya unutan), 15 yıl bekledik daha önce bestesinin altında yatan ruhu anlayamayan yeni nesil beşiktaş taraftarını tanımlamada kullanabileceğimiz cümle. bu taraftar kitlesi, her kötü gidişte birini/birilerini kurban etmek ister. güzel ülkemin durumuna çok benzetiyorum ben bu durumu; altyapı çürük ama makyaj bol. gel gör ki o makyajın ardının görünmesi, yalnızca saniyelere bağlı. işte bizim taraftarımız da makyaj istiyor, o makyajın ardına bakmaya asla yanaşmıyor. hep makyajlı gezsin beşiktaşımız, günü kurtarsın, çürütülen temeli hiç görmeyelim istiyor. çıkılan o geçici ve kaçak katlar dağıldığında, altında kalacaklarının farkında değiller.

(bkz: karda donmak üzeresin uyumak tatlı geliyor ama sen öldüğünün farkında değilsin)