ntvspor'a verdiği röportajı boğazım düğümlenerek izlediğim, büyük başkan. (http://www.ntvspor.net/video-galeri/kalbim-hala-besiktas-icin-carpiyor-- ) çok çökmüş, çok fazla çökmüş. konuşmakta bile zorlanıyor; o kadar üzüldüm ki, sonunu zor getirdim röportajın. şu an yazacaklarımı toparlamakta da zorlanıyorum. bu adam benim beşiktaşlı olmamın en büyük sebebi. gidişini, gidiş şeklini zaten hiçbir zaman hazmedemedim. ve şu anki halini de, beşiktaş'ı bırakmak zorunda kalmasına bağlıyorum. gitmeseydi, en azından o şekilde gitmeseydi, bu kadar çökmezdi başkan. bundan eminim. çünkü bazı insanları hayata bağlayan şey, çalışmaktır. hele ki o işe tutkuyla bağlıysa kişi, onu elinden almamanız gerekir. entry girerken konuyu özel hayata bağlamaktan hoşlanmam ama, tam olarak bu bahsettiğim duruma, kendi dedemde şahit oluyoruz şu sıralar. izlerken onu hatırladım. nasıl bağlayacağımı da bilemedim şu an. ama böyle olmamalıydı. tamam, her insan yaşlanır, ihtiyarlar, bu kaçınılmaz. ama hâlâ ne diyor başkan? "öyle diyorsun da, az yuhalanmadık..." çöküşünün sebebi, bu cümlenin içinde. böyle olmamalıydı. kendine dikkat et büyük başkan. dikkat et ki, beşiktaş'ın, "büyük sıkıntılara" rağmen, yine güneşe yürüdüğüne beraber tanıklık edelim.
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?