söylemek için 26 yaşına kadar beklediğim ama sonunda rahatlıkla söyleyebildiğim bitirici cümle...
"evet, seni sevdim, çok sevdim. ama ben seni adam sanmıştım. Kusura bakma yanılmışım. ben daha iyilerini hakediyorum ve bu yüzden seninle birlikte olamayacağım kanaatine vardım. Özetle, sana olan güvenim, saygım ve hayallerim tükendiği için ben senden vazgeçtim. umarım kendine senin gibi birini bulursun. Yolun açık olsun."
bu cümleyi şimdi söylemek bile nasıl rahatlattı. kimbilir o zaman nasıl bir yük almıştır sırtımdan...
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?