sessizliğe karışmak

peter pan
bir birhan keskin şiiri.


Buğulandı önce yeryüzü, gözlerin
Usulca yanaştı, dayandı omzuma
Küsecektin öpmesem
Açıp bakmasam sayfalarını…

Lahza kadardı gözlerine tutulduğum an
Başkalaştım senle
iadeli bir aşk; her şey iadeli değil mi?
Semai yaptım seni melodilerimde

önce antrasittim
Kıvılcım oldum
Ateş oldum
Normlardan çıktım sen oldum

Zeyli belli değildi
isti haktı bana ben yazdım
Aşkın haktır bana
Yaşadım

Nükte oldun aşkınla beynimde
ihtişam içinde sürünürken kalbim
Kaybettim seni cengellerde…

Aradım sordum kime ne!
Ecel geldi; aşk küstü; baş ağrısı baştan beri bahane
Demlen kime çare
izlemek çare ayrılığı
Mertçe karışmak sessizliğe

Sen kokmadı aslında hiçbir şey
özbeöz sendi zaten
şimdi çare esmek
Denizlere karışmak
Sessizliğe karışmak ne çare?

Kadın kadıncık oturdu; kalemim küskün
Yok, olan kayıplarını arar gibi
Oturdu kadın kadıncık hislerim-kalemim
Rast geldi, rast gitmedi
Usulca dayandı omzuma
Mertçe bir son yazalım dedi…
bu başlıktaki tüm girileri gör

neden bekliyorsun?


bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?

üye ol