sana yazdım

evet.
uyumadım
sabaha kadar gözlerim kapalı kaldı yüzde elli ölür diyor insanlar uyurken ben ise sabaha kadar öldüm
uyuyamadım dün gece
bütün geceyi seninle birlikte
sana dokunarak seninle konuşarak ve sana kafamdakileri anlatarak geçirdim
ulaşılamaz bir güç ile gülümsedim yüzüne
bütün hırçınlıklarını bir kalemde silmeni istedim
dünyanın en güzel gülebilen yüzüyle konuştum bütün gece
bi ara uyudum gözlerimi açtım yani odaya baktım karanlık, duvarlar ortada duran tek ayağı ne yaparsam yapayım bir türlü toparlanmayan masa, duvar saati televizyon her şey olağan renginin dışında karanlık.
tekrar uyandım yani gözlerimi kapadım
bütün gece böyle sürdü geçti sabah olduğunda uyudum
uyuduğumda yoktun yanımda
tüm gerçekliğiyle yoktun beynim oyunlar oynamayı bırakmıştı bana
etkisinde kaldığım tüm fikirler beynimin içerisinde olmasına rağmen
gülümsedim sabaha
akşamdan kalma bir his yoğunluğu eşliğinde elimi yüzümü yıkadım
traş oldum aynaya neredeyse mümkün olduğu kadar hiç bakmadım
bu kez mesela bir beş dakika daha uyanık kalabilmek için çalan telefona hiç itiraz etmedim
peki dedim gözlerimi açıp uyuyacağım
düşünmeden ne giydiğime bakmadan çıktım evden
bir sigara yaktım ayan güne
gün bana bakıyor orda bir yerlerde bir şeyler beni hep izliyor gibiydi.
sokakta her zamanki telaşesi olan insanlar
birilerini çok seviyor ve onlara hızlı adımlarla yürüyorlar gibiydi.
benim gibi değildi hiç biri
yürümeyi sevmiyordum ben
sıkılıyordum onların zevk aldıkları her şeyden
bir tek mavi gök yüzü farklıydı her şeyden
mavi olmak için zorluyor gibiydi kendini
gözlerinin, gözlerimin rengi gibi.
elinin teri yada.
hava gibi, su gibi.
zorluyordu asıllığını koruyabilmek ilk halinden bir şeyler kaybetmemek için.
şimdi ne yapıyorum ben? uyuyor muyum, uyanık mıyım? sahiden bilmiyorum.
sokakta bir kaç insan, henüz dönüyorlardı evlerine
kimisi bütün geceyi sokakta yalnız geçirmiş ve sabahın maviliğinde ancak sıkılmış nefes almaktan çok belli, kimisi işinden yorgun argın evine dönüyor
kimisi ise yalnızlığına.
ben ise ne gidiyorum ne dönüyorum olduğum yerde sayıyor gibiydim.
çocukluğuma mı gitsem? çok uzak
beni seven birilerini mi arasam? yorucu.
gülebilmeye bahane? imkansız
sana gelsem ? o zaman da üşüyorum.
akşam olsada uyansam istiyorum
bütün gece yanımda olman için günün çabucak mavliğini kaybetmesini istiyorum.