sakat

sakat insan sanılanın aksine iyi ve naif bir karaktere sahip değil, kötü ve katı bir karaktere sahiptir. yalnız şunu söylemem gerekiyor ki onların kötü karakterlerinin sebebi kendilerinden kaynaklanmamaktadır. sakat olmak onları kötü bir insan yapar. haklıdırlar kötü olmakta. sakat insanın gözüne başkalarının açıkları çok fazla batar. başkalarının yaptığı hatalarda, şayet sağlam olsaydı kendisinin daha iyisini yapacağı varsayımıyla iştahla köpürür. küfreder, hayata olan öfkesini her zaman başkalarından çıkartır. huzursuz, aksi ve komplekslidirler. hayattan nefret ederler. özürlerinin büyüğü küçüğü yoktur. hafif aksayanın da, kolları bacakları olmayan bir insanın da sosyal iletişim becerileri körpedir. kendilerini kendilerinden daha ağır engeli olan bir başkasını gösterip teskin etmeye kalkan dallamalardan nefret ederler. çünkü bilirler ki, birileri de onları parmakla göstererek başkalarına hallerine şükretmelerini konusunda öğütlemektedir. ya arkadaşları yoktur ya da en yakın arkadaşları bir yaş büyüğüne dahi abi diyecek çekingenliğini ancak bir sakatın yanında atabilecek psikozda birisidir. sakat bir insan hep acı duyar, yalnız kalmak ister ve mutsuzdur. hepsi istisnasız insanları aşağılar. zekâları hak etmedikleri bir hayat sonucunda geriler. böylelikle retoriklerini, müstehziliklerini kaybederler ve daha fazla kabuklarına çekilirler.