şafak pavey

haydut bir akp'li vekilin saldırısına uğrayan kişi.

meclis’teki ‘arbede’de protezi çıkan chp’li : buna uluslararası sözlükte milletvekili değil, haydut deniyor diyerek "mağdureyi " tarif etmiş vekil.

(bkz: gökçen özdoğan enç)

(bkz: haydut)

büyük acılar çekmiş büyük kadın.

sayın başkan, değerli milletvekilleri,

türkiye büyük millet meclisi'nde 31.10.2013 tarihinde aşağıdaki konuşmayı yapan siyasetçi. söyledikleri; bir ülkeyi cennete çevirebilecek cinste.

--spoiler--

size bu konuşmayı; her şeyin yasak olduğu genel kurulda yapıyorum.... ortalama yaşın 50 olduğu bir mecliste su içmenin dahi yasak olduğu bir genel kurulda çalışıyoruz.
yaşlı haklarının, hasta haklarının bile düşünülmediği bir genel kuruldan söz ediyorum..
turist olarak bile gitmediğiniz coğrafyalarda, afganistan’da, yemen’de, iran’da, yıllarca türban kullanmaya mecbur edilmiş biri olarak yapıyorum.
mecliste pantolon giymesi, bir erkek vekil tarafından engellenmiş, bir kadın vekil olarak yapıyorum. olmayan bacağı, erkekler tarafından siyaset sohbetine dönüştürülen biri olarak yapıyorum. ve artık akp'nin başı açık vitrin vekillerinin; emanet oyları, gerçek sahibelerine geri verme zamanının gelip çattığını düşünüyorum.
akp’yi iktidara taşımış asıl kadınlarının meclis koltuklarını almalarının hakları olduğuna inanıyorum.
elbette ülkemde sekülerizmin geleceği ile ilgili muazzam endişelerim var. ama kaygım türbanla, kırmızı ruj arasına sıkıştırılmış semboller değildir.
demokrasi paketinde aynı ideolojiyi paylaşan erkek polis doğal karşılanırken; türbanlı kadın polise yasak gelmesine çok şaşırmıştım. daha vahim bir cinsiyet ayrımcılığı olabilir mi? ben polisin başındaki türbandan değil, bana vaat ettiği şiddet geleceğinden korkarım.
mecliste, cemevi açmak için diyanet'ten fetva isteyen anlayıştan korkuyorum. yani bir inancın ibadet hakkını diğer inancın iznine bağlayan anlayıştan korkuyorum. hukukun karşısına dini koyan anlayıştan korkuyorum.
kadın özgürlüklerinden asla korkmam. söylemek isterim ki; özgür bir hayat çok yavaş kurulur ama çok hızlı yıkılır.
tam da bu nedenle, çiçekli başörtüsü ve daracık pantolonuyla, çamlıca parkının kuytularında, sevgilisiyle öpüşen genç kıza, özgürlüğünü mustafa kemal’e borçlu olduğunu hatırlatmak istiyorum.
türbanla özgürlük ilişkisi bıçak sırtı gibidir. bir yandan inanç özgürlüğünü temsil eder, öte yandan inanç baskısını.. birçok kadın inanarak örtünürken, birçok kız kendilerini kontrol eden aile güçleri tarafından zorla kapatılırlar.
clinton, 2007 de “kadın değişirse, gelecekte değişir” demişti. hatta emine erdoğan o kadar beğenmiş olmalı ki; geçenlerde konuşmasında kullandı. sosyal özgürlük alanlarımız, geleceğimizden çalınarak, birer birer imha ediliyor. beş yaşında örtülen, on beş yaşında evlendirilen kızlarımıza bakalım.
geleceğimiz gerçekten kadınlarımızın hali üstünden, berbat bir şekilde değişiyor. biz kültür olarak hiç önemsemeyiz ama her özgürlük aynı zamanda büyük bir sorumluluktur...
türbanlı kadın vekillerden beklentim büyük; mesela, ülkemin neden, kadın hakları konusunda dünyanın yüz yirmincisi olduğunu anlatmalarını bekliyorum. neden, 57 islam ülkesindeki toplam kadın hakları ortalamasının, tek başına birleşmiş milletlerde bile yer alamayan tayvan seviyesine erişemediğini açıklamalarını bekliyorum.
bundan böyle; mini etek giydiği için işten atılan, sol kulağı küpeli olduğu için dövülen, dekoltesi bakanın hoşuna gitmediği için linç edilen, oruç tutmadığı için öldürülen, hıristiyan olduğunu gizlemek için isimlerini değiştirenlerin güvenlikleri, herkesten çok bu kadın vekillere emanettir.
artık, türbanı bir insan hakları ihlalinden, bir insan hakları kazanımına dönüştürmek, onların sorumluluğudur... inanç özgürlüğünün en büyük güvencesi, geleceğimizi dini rehberlikle kontrol etmek değil, kusursuz bir sekülerizmdir.
ne demek istediğimi, seküler norveç’te doğup, ülkemde vekil olanlar anlayacaktır. umarım ortak geleceğimize inanıyorlarsa hukuk ve sekülerizmin neden elzem olduğunu taraftarlarına anlatırlar. lütfen hatırlayın, ortadoğu da bizim seküler toplumumuz tek taş pırlanta gibi ışıldıyordu..
oldukça merak etiğim bir ayrıntı var. inanç gösteri için kullanılabilir mi? büyük bir ruh temizliğinden doğan muhteşem bir tevazu ile yaşanması emredilmiyor mu?
buraya gelmeden önce, türbanlı vekillerimizin konuşmalarını taradım. başkalarının özgürlüklerinedair tek bir kelime kullandıklarına rastlayamadım. kendi inanç özgürlüklerine gösterdikleri hassasiyeti, ruhban okulu, azınlık okulları, cemevleri, bir inanç biçimin murdar olarak ilan edilmesi gibi sorunlu inanç alanlarında göremedim.
mesela bilimin özgürlüğünü kelepçeleyen yök hakkındaki fikirlerini de bilmiyorum.
ama şu hakareti bütün haberlerde duydum: “başımı açarak, bir daha kirlenmeyeceğim.” bu durumda başı açık olanlar kirlenmişler midir? `inanç üstünden öbürünü kirli ilan edebilmek kimin haddi olabilir?`
görülüyor ki bir arada yaşama efsanemiz çökmüş.. kibirden küfelik olmuşsanız, size benzemeyenin çığlığını nasıl duyacaksınız?
bir taraf, bir arada yaşamanın yolunu ararken; öbürü sindirmek, dönüştürmek, özgürlüklerini birer birer yok etmek istiyorsa; bizi yok ettiğinizde; gelecek olimpiyat tanıtımına kimi koyacaksınız?
biz sivas’ta yakılan, gezi de vurulan, evlerine işaret konulan, hayat tarzından ötürü cezalandırılanlarız. ama her nasılsa kronik mağdur sizsiniz..
azınlığın çoğunluğu ezmesi sürdürülemez. ama çoğunluğun azınlığı ezmesi sürdürülebilirdir.
gerçekten bu ülkeyi korkunç bir akıbete sürüklemekten kaçınmaya niyetliyseniz; adaletle öç almak arasındaki farkı en kısa zamanda öğrenmelisiniz.
türkiye cumhuriyetinin gelmiş geçmiş en otoriter hükumeti nasıl oldu da, birkaç dakikasını almayacak olan iç tüzük değişikliğini yapmadı. acaba planladığı gösterinin kavgaya dönüşmesinihayal ederek kazanacağı politik kar mı cazip geldi?
bunu bilemiyorum ama bir kanun yapıcı olarak ben iç tüzük değişmeden asla pantolon giymeyeceğim. bizden çatışma bekleyenler için altını çiziyorum: biz çatışmıyoruz, var olmak için direniyoruz.
tarihe dönüp bakarsanız hepimizi neyin beklediğini göreceksiniz. kendi yarattığınız radikal canavarın sizi de teslim almasını; sadece bizim var olma mücadelemiz önleyebilir

--spoiler--

türkiye'ye fazla olan siyasetçi.

istanbul büyükşehir belediye başkanı için chp'den aday gösterileceği konuşulan siyasetçi. kendisi istememiş gerçi.

şafak Pavey olsam aldığım ödülü Engin Ardıç a gösterip bu ödül varya Annadin sen der göz kırpar yavvşşakca sırıtırım hiç çekinmez yaparım...

tbmm bütçe görüşmelerinde, unutulmayacak bir konuşmaya imza atan ve ülke gerçeklerini, ilgililerin suratına birer birer, sakin sakin ama tokat gibi çarpan chp milletvekili. helal olsun.

http://tinyurl.com/77ggvhz

tsk'dan gazi olan askerlerle görüşebilmek için izin istemiş ancak bu talebi siyasi bir kimliğe sahip olduğu için reddedilmiş milletvekilidir..çok insani bir talep gittikçe paranoyaklaşan ülkemizde böyle aptalca bir bahane sebebiyle reddedilmiştir.

durumunda son derece memnun olan milletvekili. hatta kadın milletvekilleri önerge verince tepki bile göstermişti 'benim hiçbir sorunum yok bacağımın görüntüsüyle ilgili' diye.

protez bacağına istinaden değişmesi düşünülen yönetmelik, bdp nin yöresel kıyafet ısrarı ile çöpe giden milletvekili. ayak protezi kullanmaktadır. bu görüntü ile rahat etmediği düşüncesi ile kadın milletvekillerinin etek giyme zorunluluğu kaldırılmak istenmektedir. işin ilginç yanı kendisi ile tek kelime konuşan olmamıştır bu konuda

hayatı acılarla dolu olmasına rağmen yaşama sevincini hiç kaybetmemiş olan BM İnsan Hakları Sekreteryası Direktörlüğü yapan ve yeni dönemde chp den milletvekili olarak izleyeceğimiz müthiş insan...şüphesiz ki enerjisi ve o daimi güler yüzü suratsız meclisimize hiç yakışmayacaktır ama belki biraz olsun insanlık öğretebilir diğerlerine....

gazeteci ayşe önal'ın kızıdır. cenevre üniversitesinde eğitim görmüştür. 1996 yılında bir kişiye yardım etmek isterken tren kazasında sol kolunu ve bacağını kaybetmiştir. tam bir yardımsever olmasıyla beraber , meclise girme başarısını gösterebilmiş zeki bir diplomattır.