murphy kanunları

insanların seni seyretme olasılığı düştüğün komik durum ile doğru orantılıdır.

nisan ayında şirketler arası futbol turnuvası başladı, formalar yaptırıldı, malzemeler alındı, halı sahalar ayarlandı, hakem bile bulundu, o derece bir turnuva.

damarlarımda akan kalecilik kanı, kan grubum olan tavşan kanıyla karışınca ortaya sağa sola atlayan, tavşan gibi çevik bir kaleci çıkıyor. ilk maçta takımın efsaneleşti, ilk yarı 4-0 yenik kapattığımız maçın ikinci yarısında 4-4 lük eşitliği yakaladık. son dakikada yediğimiz bir gol yüzünden maçı kaybettik. az kalsın forvetsiz maç bile kazanıyorduk. sadece kaleciyle olacak işler değil, kaleci ne kadar iyi olursa olsun forvet de lazım abi havalarındayım maçtan sonra.

efsane olan bu maç şirkette kulaktan kulağa yayılınca, 2. maça bizim şirket çalışanları geldi, galibiyete kezin gözüyle bakıyoruz, grubun en zor takımına bile kök söktürdük.

neyse efendiler, çalışma arkadaşlarımız maçı izlemeye gelmesiyle benim malesef 1'i degajdan olmak üzere rakip ceza sahası içinden yediğim 2 efsane gol var. maçın sonlarına doğru rakip takım baktılar kaleci çok salak, alışkanlık da olacak ki abuk subuk yerlerden gol olur düşüncesiyle kaleye şut çekiyor ve diğerleri de şut çeken oyuncuya '' abi ordan da çekme o kadar da olmaz, bunu yemez'' diye sitemde bulunuyordu.

o gün düştüğüm komik durum yediğim abuk subuk goller neticesinde beni izleyen insan sayısındaki artış doğru orantılıdır. hatta çevre esnaftan gelip izleyen bile oldu.
ilk maçtaki efsaneleşmemi görmeyen bazı kitleler nedense saçmaladığım ve komik duruma düştüğüm o gün tribündeki yerlerini almışlardı.

işte murphy abimizin de tam olarak demek istediği budur...