ben bu insanlardan biri değilim. futbola zaafımız malum. beşiktaş maçlarını çok sakin ve olabildiğince sessiz izlerim. küfür edene genelde kızarım. kendi takımına sövene apayrı ayar oluyorum. en son ölümüne gol sevinci yaşadığım an, yani kendimden geçtiğim an 17 nisan 2005 fenerbahçe beşiktaş maçında koray avcı'nın attığı son golden sonra oldu desem inanmak zorundasın lan. önümdeki fenerli arkadaşımın boynunu kırıyordum sıkarken. çok iyiydi amına koyim la.[ybkz]swh[/ybkz][ybkz]swh[/ybkz]
maç izlerken devamlı küfür eden insan
takımının hakem hatalarına maruz kalmasına dayanamayan insandır.[ybkz]swh[/ybkz]
beşiktaş maçını izleyen takımdaşım ise özellikle teknik direktöre küfür eden insandır. o kadar maça stada gittim, deplasmanları televizyondan hep kahvelerde izledim ve bu sonuca vardım. beşiktaş taraftarı en çok hoca'ya sövüyor. forvet gol kaçırsa ona değil oynatana sövüyor. 11 açıklandıktan sonra başlıyor kalaya 3 puan gelmezse son düdüğe kadar devam ediyor. hiçbir kadroyu beğenmiyor. oyuncu sarı görüyor "takımda disiplini sağlayamadı" diye sövüyor.
işin ilginç kısmı her maç en az 7-8 oyuncu için "hala niye değiştirmiyon hoca" diyor. o değiştir dediği adam en ufak hata yapsın, hocanın annesinden açıyor konuyu yine. çok enteresan.
işin ilginç kısmı her maç en az 7-8 oyuncu için "hala niye değiştirmiyon hoca" diyor. o değiştir dediği adam en ufak hata yapsın, hocanın annesinden açıyor konuyu yine. çok enteresan.
bir kısmı, özellikle stadyumlara sadece küfür ederek rahatlamaya gelmiş insanlardır. genelde futboldan da anlamaz bu tip olanları. ama bir psikologa giderek yakalayacağı rahatlamayı daha kolay bir yöntemle halletmeyi keşfetmiştir. [ybkz]swh[/ybkz]
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?