liboş

son dönem kullanımı artan, liberalizmi sevmeyenlerin hakaret olarak kullandığı yakıştırma. her devrin adamı demekmiş, behzat ç.de memduh başkan öğrenmiş olduk.

"her devrin adamı" olan kişilere, uzun süredir (son birkaç yıldır, bilhassa akp döneminde) yapılan yakıştırmadır. behzat ç. 45. bölümde yapılan birçok göndermeden yalnızca bir tanesidir.

her devrin adamı olmaktan ziyade, 60'ların toplumsal galeyanıyla devrimci bloklarda saf tutmuş kişinin, değişen dünyayla birlikte inandığı değerleri lağvedip gırla usulsüzlüğün, manipülasyonun döndüğü yerlere (i: "sistem böyle, bunu kimse değiştiremez") darbımeseline sebat ederek patron, yönetici, şef vs. olması ya da bir şekilde bu yerlerden nemalanmasıdır.
bu abilerin her devrin adamı olmamasının sebebi ise o yıllarda iktidarda adalet partisi-chp koalisyonu olduğu halde muhalefet cenabında bulunmalarıdır. aralarında dama düşen, düştüğü damda temiz sopa yiyen adamlar da mevcuttur. gerçi bu komünist dalganın temelinin avrupa olduğu düşünülürse ajda pekkan misali avrupaîlik göstererek küresel bir hareketin parçası oluyorlar. bu telâkkiye göre de (i: "her devrin adamı") payesiyle mimlenebilirler.

(bkz: ahmet altan)

voleybol takımlarında libero olan kişinin takım içinde aldığı lakap. [ybkz]swh[/ybkz]

(bkz: ertuğrul günay)

liberal düşünceyi savunan kimselere takılan aşağılayıcı lakap. liberal düşüncenin temeli özgürlüğpe dayalı olduğundan bu aşağılama da çok önemsenmez liberaller tarafından. ama ulusalcılar her önüne gelen lakap takıp sıra kendilerine geldiğinde kıyamet koparmayı iyi bilirler.

tam manası "(b: her devrin adamı)"dır.

(b: 1. kural): yavşaklık derecesinde itaat. yeri geldiğinde el etek öpmek vs.
(b: 2. kural): güce tapmak. her ne olursa olsun, itaat edilen güce anlam yüklemek, savunmak. mantıken; "egemen güç götümü sikiyorsa vardır bi bildiği..." özetle kusursuz bağnazlık.
(b: 3. kural): ilk iki kuralı asla kabul etmemek. her daim kamufle edip, içinde yaşanılan durumu retorik mantıkla savunmak, başkalaştırmak.