geri dönmek için ay sonunu beklediğim ikinci memleketim.
istanbul'u yenemedik, tek kale oynarken art arda kontralar yedik. huzuru bulmak hiçbir zaman mümkün olmayacak belki ama, kafam her attığında kordon'a gidip, derdimi rakı eşliğinde denize anlatabileceğim tekrar. bu bile büyük bi nimetmiş, bilememişim değerini.
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?