14 yaşındaydım bir pazar sabahı bıçağı alıp boynuma götürdüğümde. Acıyordu içim ya da ben daha büyük acıları yaşamadığım için onun acı olduğunu sanıyordum. Son vermek istedim acımasına. Ne gelecek, ne ailem, ne de arkadaşlarım vardı aklımda. sadece yüreğimdeki sızıyı dindirmek istiyordum. Sonra o geldi yanıma. Kocaman gözleriyle baktı nereye gidiyorsun der gibi, kafamdan geçenleri biliyormuş gibi. indirdim bıçağı, eğildim. kafasını okşadım. yüzümü yaladı geçti der gibi. Sarıldım. Ufacıktı, kayboldu kollarımda. Olmasaydı ne olurdu bilmiyorum ama iyi ki vardı. [ybkz]swh[/ybkz]
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?