inönü stadyumu hakkında içimizde kalan ukdeler

yaşadıklarımı düşünüp, bundan sonra yaşayamayacak olmam, içime öküz oturmasına sebep oluyor mesela.

(bkz: vodafone arena)

maçın ortasında güvenlik güçlerini katakülleye getirip, santraya doğru koşmak.

yapamadım,yapamam da muhtemelen,ukte işte..

sevgili ile maç izlememiş olmak. sevgilim vardı da gelmedi değil, stadyumdan daha eski bir tarihten beri sevgilim yok. haliyle benim sevgili yapıp, beraber maç izlemeye gelmemi beklemezdi inönü stadı.

#266815 +1

düşünsenize ufacıksınız babanızın omzundasınız ve boynunuzda atkınız. ağzınız kulaklarınızda ve o anın fotoğrafı.

imza: babası fenerbahçeli olup kendi beşiktaşlı olan çocuk

şampiyonluk kutlayamamak. hep özenmişimdir sahaya giriyorlar falan takım şampiyon olunca güzel şeyler bunlar.

türlü hayat şartları nedeniyle, kendisiyle olan yakın ilişkimizin çok geç başlamış olması ve haliyle, orada geçen unutulmaz çocukluk anılarımın falan olmamasıdır benim için. ama bir şarkıda da dediği gibi: "olsun, bana seninle geçen yıllarım yeter" o yıllar az olsa da.

çimlerine basamayacak olmam. bir kere öyle bir fırsatım olsa keşke. düşünsenize kartal sözlük ailesi olarak stad yıkılmadan toplu bir fotoğraf çektirmiş olma ihtimalimizi. mektup falan atsan fiko başkan'a izin verme mi?

düğün fotoğraflarım için mekan olarak kullanamayacak olmam. hala şansımı zorluyorum gerçi . .

deplasman tribününe bursaspor taraftarının kaçtığı merdivenlerin üstünde yer alan duvarlardan tırmanarak şampiyonluk gösterilerini izledim.
yeni açık, eski açık, kapalı alt, kapalı üst, numaralı, vip. bütün tribünlerde beşiktaş'ın her halini görme fırsatı yakaladım.
içimde kalan en büyük ukde, bir gün kız veya erkek fark etmez çocuğum olduğunda bu stadın bu halini hatta bir önceki halini görememiş olması olacaktır. bir iki aya kadar çocuk yapıp büyütüp aklı ergen yaşta bana iki ay içinde çocuğu teslim edebilecek bir ilahi güce ihtiyacım var.

numaralıdan maç izlemek ve locadan maç izlemek. onlara param yetmedi.

mabedimizin yıkılmasına az bir süre kala, yıllardır o stadyum içinde veya dışında sevinen üzülen bizlerin içinde kalan, yapamadığımız ukdelerdir. misal benim;
(bkz: inönü staduyumu'nda deplasman tribününden maç izlemek)