Bir daha çocuk olamayacağımın verdiği hüzünle ve bol tebessümle hatırladığım anılar bütünü şöyle ki:
- daha 1.sınıfa yeni başlamış çocuklara ilk şarkı olarak "tren gelir hoş gelir" in öğretilmesi, hatta "ley ley lümü lümü ley" diye ciddi ciddi müzik defterine sözlerinin yazdırılması,
- yine bu zavallı 1. sınıf bebelerine; akça ve tombul bir kızın, eniştesinin eşgalini verdiği ve çeyizlerini anlattığı, manyak bi şarkının koreografisiyle birlikte öğretilmesi, [ybkz]swh[/ybkz]
- çim adam yapmak ( kuş yemi, ince kadın çorabı...oeeeh )
- alçı hazırlayıp çizgifilm kahramanlı kalıba dökmek,
- beslenme çantası çaldırmak,
- okulda çişini tutup evde bırakmak ( zamanlama hatası )
- serbest kıyafetle okula gelmek,
- sınıfta ilk okuyan çocuklardan biri olarak, sevgili öğretmenimin tabiriyle "kordaaaaale" takmaya hak kazanmak,
- aşıdan korkmama tribi,
- oratoryo'yu canlı ve heyecanlı bi şekilde okuyacam diye bağırmaktan basur olmak, devlet bahçeli stayla ses tonu sahibi olmak,
- andımızı okumaya çıkma karizması
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?
