hümanizm

bazı insanların ölmesini isteyen ya da çevresindeki insanlara berbat davranan bir kişi de pekâlâ hümanizmi savunabilir. hümanizmin bireyin kendi kapısının önünü temizlemesinden belli olacak bir ahlâk kavramı değildir. her insan içten içe birilerinin ölmesini ister. bu canlı doğasında yer etmiş olağan bir güdüdür. sağlam bir hümanist, insanların özlük haklarını sınırlandıran ve yaşam hakkını alan kişilerin ya da bunların destekçilerinin ölmelerinin üstün insan barışı için faydalı olarak görebilir. barışa tehdit oluşturan kişilerin ölmesini savunmayan bir hümanist ya pederdir ya da mantıksız. aa.. aslında mantıksızlık pederliğin gerekliliğidir. insan ölümünü savunmanın yanı sıra karısını döven, adam öldüren bir kişi de hümanist olabilir. hümanizm, tek bir kişinin bir başkasıyla olan hukukuyla değil; toplumun tek bir kişiyle olan hukukuyla ilgilidir.
burada karşımıza kötünün göreceliği çıkıyor. hangi şiddette bir fiilde bulunursak ölümümüze sevinilecek kadar başkaları tarafından kötü olarak addediliriz?

fransızca insancılık anlamına gelen; insanı insan olduğu için seven, ona önem veren akımdır.