her sabah işe giderken semtten geçmek

güne güzel başlama sebebi, pazartesi sendromu diye bilinen haftanın ilk gününün önemsizleştiği yolun en gidilesi güzergahı. dolmabahçe de açarsın arabanın tüm camlarını sonuna kadar, boğazdan gelen esinti, yıllanmış kavakların gölgesi eşliğinde mabede kadar gelirsin kapalı tribünün önünden taksim istikametine doğru ilerlemeye devam ederken beleştepe den şöyle bir kapalı tribünü izlersin yüzünde anlamsız bir tebessüm dilde akla ilk gelen beste eşliğinde yolculuk maratonu biter, işe başlarsın tüm büyü bozulur zira döngü bir sonra ki günün sabahına kadar devam eder.

semte gitmenin kendimce bir ritüeli vardır.başka türlüsü benim bünyede ters teper.ne semte indiğimde ne mabede girdiğimde bulamam o hazzı.sonra çok muhabet tez ayrılık getirir demişler.bayar be adamı,sıkar,o büyüyü bozar sabah akşam görmek.

nimetler nimeti.
her geçişinizde tüylerinizin ürpermesi,gözünüzün alabildiğini görmek istemesi.
inşallah kısmette vardır dediğim..