her ilişkiden muzaffer ayrılmak

okumaya doyamadığım parça...

---------------alıntı---------------
insanın kaderinin efendisi olamamasından daha acısı vicdanının efendisi olamamasıdır.

Anladığım şeylerin yanında oldum, tam anlayamadıklarıma tarafsız kaldım, hiç anlamadıklarıma karşı çıktım. Hata yapmaya son derece açık bir tutum olduğunu kabul ediyorum, ama başkalarının sahip olduğu değer biçme enstrümanlarına sahip değilseniz, akıl sizin için bir Tanrıya dönüşebiliyor.

Hayatımda pek çok kesilip atılmış ilişki var, kimi kangrene dönüşmüştü, başka çare yoktu, ama bazıları sadece sorunu anlamakta, değerlendirmekte ve çözmekte beceriksiz kaldığım için bu hale geldi. Bazıları da kendimi ifade edemediğim için, bazen tembelliğe kapılıp ifade etmek istemediğim, hatta çoğu zaman kibrime yenilip yanlış anlaşılmalara göz göre göre izin verdiğim için beni terk etti. Karşımdakiler de en az benim kadar korkak, bencil ve beceriksizdi.

insan bir ilişkiler çöplüğü oluyor zamanla. Evinizdeki kütüphane gibi, o nasıl bir süre sonra ciltler çöplüğüne dönüşüyorsa, koleksiyoncu kelebekleri öldürmek zorundaysa insanlar da anılar müzesindeki yerini alıyor.

Geçmişe sünger çekmek konusunda üstüme tanımam, yine de söylemek isterim ki bu benim için de hiçbir zaman kolay olmadı. Yine de şimdi, söylüyorum ki; son sözler bitmez, insanın susması gereken anı bilmesi gerekir. Yoksa sonlara alışamayan insan ölüme nasıl alışır?

Siz olmadan, ben olmadan, o olmadan yaşamanın ya da ölmenin inanın sizinle, benimle, onunla yaşamaktan ya da ölmekten farkı yok. Ya da daha fazla işinize geleceğini sandığım bir savla, illa haklı olduğunuza inanıyorsanız, illa her ilişkiden muzaffer ayrılmak zorundaysanız, bırakın diğerlerini ikna etmeye çalışmayı ve haklılığınızın tadını çıkarın. Yoksa bu canınızı mı yakıyor bilmiyorum ama maalesef size sizden başka kimse hesap sormayacak.

---------------alıntı---------------