günün en güzel saati

kendine kalan saattir. sabah erkenden kalkmış, sağa sola koşturmuş, gün içinde sürekli insanlarla konuşmuş anlatmış, ertesi günlere milyon tane plan kurmuş, okumuş, yazmış, izlemiş, otobüse binmiş, soğukta yürümüş, markete gitmiş, bozuk paralarını kaybetmiş, otobüsten inmiş, eldivenlerini aramış-bulamamış, yüzlerce insan görmüş, bazılarına zoraki gülümsemiş, bazılarının ayaküstü derdini dinlemiş, berbat yemekler yemiş kahveler içmiş insanın eve dalmasıyla, önce uzun bir duş, peşine kahve, sarı loş ev, güzel bir müzik ile kendini ödüllendirdiği saatlerdir.

şüphesiz ki öğlen yemeğinden sonraki rehavet dolu saatlerden biri değil.
şuanki gibi.