geçenlerde bir gece yarısı canım sıkıldı... youtube'ta videolar arasında gezinirken 2000 yılında kazandıkları uefa kupası öyküsüne denk geldim... oturdum izledim... gözlerim doldu... sanırım lise 1'e gidiyordum o dönem... üzerimde beşiktaş formam, elimde mantar tabancamla patlata patlata sokağa fırlamıştım... sırf bunun için bile saygı duyduğum bir takımdır galatasaray... neler oldu da bu hale geldiler... yazık gerçekten...
farklıdır galatasaray benim gözümde... türkiye ligi harici hiçbir elle tutulur başarısı olmadığı halde kibirinden geçilmeyen fenerbahçe gibi değildir mesela... galatasaray'a saygı duyarım ben... rakip olarak, düşman olarak, her neyse ne olarak işte... düşmanım olacaksa da galatasaray gibi olsun. rakibim olacaksa da galatasaray olsun...
eminim toparlayacaklardır önümüzdeki sene... inanıyorum... galatasaray bu sonuçta... taraftarı da fazla üzülmesin... büyük takımlar, gerçekten büyük takımlar ara ara böyle sendromlar yaşarlar... beşiktaş, galatasaray gibi ekipler 100 yılı devirmiş kulüplerdir ve sendrom yaşamaları kadar doğal bir şey olamaz...
aziz gibi bir başkanımız olacağına, hakem odası basarak her sene zorlaya zorlaya şampiyonluk yarışı içinde olacağımıza gideriz paşa paşa, büyük bir kulüp gibi, liverpool gibi, bayern münih gibi, chelsea gibi sendromumuzu yaşarız... kimseye eyvallahımız olmaz daha iyi...
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?