futbolcu beyanatları

eski samimiyetini yitirmiştir. muhabirin stadın ortasına dalarak futbolcu nefes nefeseyken yaptığı röportajlardan nerelere geldik.
duyduğumu cümleler standart hale geldi.
-çalışmamızın meyvesini aldık.
-önümüzdeki maçlara bakacağız.
-... [ybkz]swh[/ybkz]

bu galibiyeti hiç susmadan bizi destekleyen taraftarımıza armağan ediyorum.

herhangi bir kulüple transfer görüşmesi yapmıyorum, bu renklere gönül verdim.
hepimiz profesyoneliz

(b: karar hocanındır) [ybkz]swh[/ybkz]
(b: karar hocanındır tabi, bize saygı duymak düşer)[ybkz]swh[/ybkz]
(b: takım bensiz zorlanıyor ama hocam beni yeterli görmüyor demek ki) [ybkz]swh[/ybkz]
(b: ben kendimi çok iyi hissediyorum ama hocaya sormak lazım) [ybkz]swh[/ybkz]
(b: x takımın başında olduğu sürece ben yokum )[ybkz]swh[/ybkz]
(b: önemli olan bizler değil, takımdır) [ybkz]swh[/ybkz]

-çok büyük bir camiaya geldim, burada oynayan arkadaşlarım var. zorluk çekeceğimi düşünmüyorum.
-küçüklüğümden beri hayalini kurduğum formayı giyeceğim. ( yazmazsam olmazdı )
-geçen sene kötü bir sezon geçirdik, daha fazla çalışıp taraftarlarımızı mutlu etmek istiyoruz.
-gerçek x'i bu sene herkes görecek. vb.

aynı tornadan çıkmışcasına birbirinin aynı beyanatlardır. artık nasıl bir kafayı yaşıyorlar bilmiyorum ama kabak tadı verdikleri kesin.

(bkz: kendini bir iki sene daha oynayabilecek kadar güçlü hissetmek)