fikret orman

kim ne derse desin, şu ana kadar benim gönlümü fethetmiş (vurgula: beşiktaş başkanı)dır.

çalışıyor, üretiyor, kafa yoruyor, uzun soluklu bir uyanış sürecini yönetmeye çalışıyor. tabi bu esnada çelme takmaya çalışanlarla uğraşıyor. liderlik, taviz verme sanatıdır. en büyük imtihanını o kulvarda veriyor. şu ana kadar taraftarlarca bu konuda başarılı olamadığı konuşuluyor ama kesinlikle katılmak mümkün değil bu fikre.

hep söylüyorum, aziz yıldırım'ı ilk senelerinde kim sikliyordu? bir de "r" özürlü olması nedeniyle taşak oğlanı olmuşken, belki de bu özrünün yarattığı bir ekstra saldırganlıkla zaman içinde şu anki pozisyonunu yarattı. ya ünal aysal? kulübünün başına geçerken futboldan anlamadığını açıkça beyan etti. peki onun sırrı neydi? tabi ki para... o da kendi karizmasını böyle yarattı. peki fikret orman kendi saygınlığını nasıl yaratacak? bana göre cevap çalışma azminde. aynı bu şekilde gecesini gündüzüne katarak çalışmaya devam ettiği takdirde hem hak ettiği saygıyı öncelikle kendi taraftarından kazanacak sonra tüm kamuoyundan. zaman içinde yanlışlarından ders alıp doğru yaptığı işlerin sayısını arttıracak. (vurgula: ve bana sorarsanız bu adam, gümbür gümbür bir camiayı eninde sonunda yaratacak.)

tıpkı süleyman seba gibi...

süleyman seba'nın karizma yoksunu ilan edildiği zamanları hatırlayan sadece ben miyim? o zaman tanı bu yöndeydi. ya şimdi? (vurgula: süleyman abi)'nin heykeli semtin en güzel yerinde. ya da camia dışından düşünelim. mesela şenol güneş. milli takımı çalıştırdığı dönemde fatih terim yılışıklığına alışmış ve onu adeta bir tanrı gibi gören medya tarafından karizması olmamakla eleştiriliyordu. ama o ne yaptı? jölesiz saçlarını savurarak ilhan mansız'a doğru tarihi şener şen koşusunu yaparken artık ne karizması mevzu bahis idi, ne de yeterliliği...

tüm beşiktaşlılar'a biraz sabır diliyorum. başkana biraz şans vermelerini istiyorum. başkana ise, öncelikle kongrede sonralıkla başkanlık koltuğunda sonsuz başarı diliyorum.