felsefe hocası

bazıları çok tuhaftır. mesela bizim hocamız. ben hayatımda bu kadar tuhaf,sakin bir adam görmedim. bir kere bile bağırmışlığı yoktur.onun derslerinde sınıf kendiliğinden susuyor,pskolojikmen yenik düşüyoruz. diğer hocalar sınıfı bağıra çağıra sustururken( ve bu bağırma çağırma işlerini birkaç kere tekrarlamak zorunda kalırken ), felsefe hocamızın sınıfa bir bakışı yeterli oluyor.ve bu bakışı kesinlikle kızgın değil. gayet sakin,alaycı bir bakış. hani başka hoca olsa amannn sikerler der konuşmaya devam edersin ama bunda yapamıyorsun. '' neden yapamıyorsun? '' derseniz,bende bilmiyorum.

ayrıca,hocamızın yaklaşık 50 yaşında ve hiç evlenmemiş. bu konuda hocamla aramda geçen kısa ama öz diyolok aynen şöyle :

ben : hocam bu zamana kadar neden hiç evlenmediniz ?
hocam : vaktim olmadı evladım.
ben : askjfbsafşbjsfbasjf

yeni yeni bu dersi alan öğrenciler için ilahlaşma yolunda olan hocadır. zamanla ezberden ders anlattığı fark edilir fakat yinede idoldür vesselam...

şahsımı her felsefe dersinde uyutarak az buçuk olacak olan felsefe bilgisini bana istemsizce veremeyendir.

kadının öyle bi sesi vardı ki sözlük ninni gibiydi.böyle kibar zarif bi hatun çok nadir bulunur bence.o dersi hiç gözüm açık tamamlayamadım sayesinde.

orta öğretimde genel olarak ismail tunalı, selman erdem ve sadettin elibol'un kitaplarını okutan hocalardır. favorileri selman erdem'dir.