10 aralık 2011 ankara zirvesi'nin ardından, sıcacık evime girer girmez yaptığım eylem... sarıldım ve doyasıya ağladım... kalorifer peteği pek şaşırmadı ve sorgulamadı ama taharet musluğu şaşkındı... "meğer sen ne büyük bir nimetmişsin, hayatımdaki yerini ve önemini hiç farkedememişim, ne olur beni affet" dedim... sarıldık ve dakikalardır öyle duruyoruz...
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?