en güzel ölüm

kişiyi kahraman yapacak olan ölümdür.
ha ben uykudayken ölmeyi tercih ederim o ayrı.

bir gökdelenden atlamak, tam asfalta çapacakken kamyon tarafından darbe almak ardından uçtuğun denizde köpek balığı tarafından ısırılmak, tek bacağını kaybedip kurtulacağın hastaneye götürülmek, çıkışta yerdeki muz kabuğuna bakıp koltuk değneğinin -yanlışlıkla- üstüne oturmakla olandır.

ölümün güzeli olur mu demeyin sakın. elbette vardır çünkü. şahsımca bin bir türlü ölümün içinde en güzeli soğuktan donarak ölmektir. çünkü; donarak ölen kişi ölmeden önce uyur ve bu uyku belki de ömrü hayatında dalacağı en huzurlu, en güzel uykudur. öldüğü vakit huzurlu bir uykuya yatmış gibi bir ifade takınır suratına kişi. geride kalanlar için bir nevi teselli olur bu ifade. bir nevi kendini avutma şekli. beyaz ölüm derler buna. bir de kişinin ölümü üzerinden vakit de geçse bedeni kolay kolay bozulmaz. işte bu yüzden hep güzel hatırlarız rahmetliyi


(bkz: beyaz ölüm)