var. bu kadar rahatsız insanlar oluşumuzun altında yatan şey, bir şeylerin eksikliği kuşkusuz.
insanoğlunun, psikolojik anlamda iki temel gereksinimi var: üretmek ve sevilmek. kulağa bencilce geliyor olabilir, lâkin durum budur.
üretmek... beynin içindeki soyutluklara bir vücut biçmek. "yaratma" duygusu belki, belki "bir iş yapabilmenin saadeti"; fakat üretmeyen, kendisini tüketiyor bir noktadan sonra. sadece hayallerle, düşlerle yaşayamaz insan, gerçeğe dönüşmeyen umutların ardından kendi varlığı soyutlaşmaya başlar. eksiğin ta kendisi olur sonunda.
sevilmek... sevmekten çok daha farklı bir motivasyon. birileri için "gerçekten" büyük anlam ifade ediyor olmak... tabii bunun için, öncelikle, sevebilecek kadar terbiye edebilmiş olması gerekiyor insanın kendisini. şu içi boşaltılmış on üç harften bahsetmiyorum, bilakis, sevdiğin için yapabildiklerinin ölçütü... karşılıklı olana denmiyor sevgi diye elbette ama, ondan sonra böyle şarkılar söylerken buluyorsun kendini işte.