işten eve geldim her zamanki gibi. Asansörde kravatımı hafifçe gevşettim. Aynada kabak gibi parlayan tıraşlı yüzüme bakıp her akşam daha bir yabancılaştığım surata bir kere daha katlandım. Daha geçen akşam berber saçlarımı keserken önüme düşen birkaç ak saç aklıma geldi. "Yanlarım beyaz olsa aslında yakışır" diye geçirdim içimden her erkek gibi.
Erkekler her şeyi kendine yontmada ustadır. Elbette yaş ilerledikçe ondan da yontacak şeyler çıkacaktır. "Aslında"lar çoğalacaktır zorlama bir biçimde
Neyse; yol boyunca beni heyecanlandıran tek şey Bukowski serimi tamamlamamdı. Para kazanmanın beni mutlu ettiği ender anlardan birini yaşıyordum. Monotona binmiş, bir atın üstünde "dıgıdık! dıgıdık!" diyerekten giden, boğulası, yılışık, şımarık çocuk tipli hayatımda zaten az heyecan kalmıştı. Evet, içimde baba olmaya dair ufak da olsa bir heyecan taşıyordum ama bu çocuk asla hayatım değildi.
Yemeğimi yedim, maillerime baktım, çayımı yudumlarken bir yandan da kitaplarımla sevişiyordum ki; bir sayfada Bukowskinin şu dizelerine denk geldim:
"Beni tanıyan herkesin size söyleyeceği gibi, makbul biri değilim. Kötü adamı sevdim hep, kanunsuzu, hergeleyi. iyi işleri olan sinek kaydı traşlı, kravatlı tiplerden hoşlanmam. ümitsiz adamları severim, dişleri kırık, usları kırık, yolları kırık adamları. ilgimi çekerler."
Beynimden vurulmuşa dönmüştüm. Yıllarca onun gibi yaşayacağım diye kendimi gaza getirdğim üstad, bohem Bukowski bile bana laf sokar gibiydi artık. Yoktu artık, bu kadar da olamazdı. Tam yaşamanın bir anlamı kalmadı diye düşünecektim ki; kitabın arka kapağında fiyat etiketini parmaklarımla yokladığımı fark ettim. çevirip baktığımda ise 30 TL yazıyordu
Hem de KDV dahildi.
"Senin de canın sağ olsun Bukowski" dedim ve çay içmeye devam ettim
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?