aramaya inanıp bulduğum başlık.
bir takım, takım muabbetleri döndü fakat hepsini geçiyorum. abim ve ablam ankara'da okuyorlardı , tatillerinde eve döndüler beraberce. bir kaç gün sonra getirdikleri kocaman kartal posterini çerçeveletip odama getirdiler. en az boyum kadar bir kartal posteri çerçevesiyle duvarıma asıldı. çok sevindim. ama hala beşiktaşlı falan değildim.
neyse öğlen aralarında sınıf arkadaşlarıyla her gün birine giderdik yemek yemeye. bir gün bize geldik ve arkadaşların hepsi birden postere kitlendi. sonra " oha " tarzı birbirlerine bakışmalarıyla son buldu bu durum. o gün hiç bi ekstra çaba harcamadan özel hissetmiştim kendimi.
sonra gel zaman git zaman arkadaşların evine gittiğimizde o tıfıl kanaryayı gördüm, sonra kartal kadar güçlü duran aslanı. ama aslanın gözünden orospu çocukluğu akıyordu kartalın gözünden şefkat. kartalım tüm sikindirik hayvanlardan daha asaletliydi.
işte tam bu şekilde beşiktaşlı oldum.
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?
