yaşları muhtemelen 17-18 ortalamasında olan 20-25 kadar genç beşiktaşlının da desteğiyle siyah beyazlıların iki sezon aradan sonra tofaş'ı deplasmanda mağlup ettiği karşılaşma. ilk iki çeyrekte deyim yerindeyse tofaş'ı hem savunmada hem hücumda sürklase eden bir beşiktaş izledik. üçüncü çeyrek ve dördüncü çeyreğin önemli bir kısmında ise bursa ekibinin baskılı savunmasına karşılık vermekte zorlanan ve rehavetin de getirdiği yersiz bir panik hâliyle durumun 62-62'ye kadar gelmesine engel olamayan bir takım çıktı karşımıza. peşinden erman kunter'in aldığı mola ve yeniden normal ritmimize dönmemizle yakalanan 12-0'lık seri ile maçı kazandık.
maç içinde çok keskin geçişler yaşıyor takım. bunun üstesinden gelmek gerekiyor. ilk iki çeyrek başka bir beşiktaş, üçüncü çeyrek ve dördüncü çeyreğin bitimine 3 dk kalana kadar geçen sürede bambaşka bir beşiktaş izledik.
tofaş da kadrosu el verdiğince gayet güzel mücadele etti. kenan sipahi gibi oldukça ışık saçan gencecik bir oyun kurucuya sahipler. ancak şurası bir gerçek ki bradley buckman'ı ciddi anlamda arıyorlar. play off çok kolay olmasa da ligde tutunacaklarını düşünüyorum.
bir parantez de randal falker'a açalım. bu karşılaşmada forma giymedi. kendisini hemen yakınında bulunan tribüne çağıran beşiktaşlı genç çocukların davetini geri çevirmeyerek karşılaşmanın ilk yarısını onlarla birlikte izledi. hepsiyle istisnasız tek tek fotoğraf çektirdi. bizim takımlarımızda genelde rotasyona girmekte güçlük çeken yerli oyunculara selam verdiğinizde ne karşılık alacağınız bile meçhul.
niyeti üzüm yemek olmayan taraftarlar, kanaat önderleri muhtemelen son 12-0'lık seri ile hayal kırıklığına uğradılar. ama zararı yok. bu hafta bc khimki deplasmanı var. erman kunter'e duydukları alerji, beşiktaş'a besledikleri sevginin önüne geçtikçe umutlarını her daim diri tutmalılar.
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?
