haberlerde saldırı ve şehit haberlerini gördüğümüzde sadece "tüh bak yine mi" diyerek diğer habere geçebilecek kadar kanıksadığımız ve insanlık adına utanç verici bir durum.
düşünün;
yirmi küsur yaşında gencecik, kimbilir yüreğinde ne hayalleri olan ve adam öldürmeyi oyun sayan bir insan güya bizim ve henüz doksan senelik sınırlarımız için ölüyor veya ölmediği hergün için şükredip, öldürdüğü her insan için gurur duyuyor. belli başlı bazı şehirlerde memurlar, polisler ve öğretmenler her an öldürülme veya bir patlamada ölme ihtimali sebebiyle standarttan daha fazla maaş alıyor.
bizden dediğimiz insanların cennetlik ama düşman dediğimiz tarafın ölenlerinin cehennemlik olduğuna kanaat getirebilecek kadar kendimizi muktedir görüyoruz.oysa bu haşmetimizi götümüzü devirip yattığımızda veya bir yakınımızın askerliğinin güneydoğu'ya çıkmadığını öğrendiğimizde bir oh çekerek kaybediyoruz.
ve hep beraber bizler bu kısır döngüye ve cinnet haline hizmet ediyoruz..ettiğimiz her küfür yeni bir mermi ve yaptığımız her kahve muhabbeti yeni bir cephe...
hergün yeni bir şehit haberi almamak için hepimizin o muhteşem kutsallarını ve egolarını bir kenara bırakması lazım artık.
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?
