1994 yılıydı çocuktan bozma delikanlıydım, ramazan bayramıydı, Galatasarayla inönüde maç vardı ,yanlışım olmasın. harçlığım yetmedi, annemim pocket fotoğraf makinesini gizlice satıp yarısı ile yol parası ve köfte ekmek aldım yarısı ile karaborsadan eski açığa bilet, ilk defa bülent ve eceviti tanıdım orada. Eve döndüm. Annemden yediğim dayak değil de Galatasaraya yenilmek koymuştu. şimdi bilgisayar mühendisi oldum yöneticiyimde ayıptır söylemesi lakin kafamın üzerine yağmuru yemeden izlediğim maça maç demedim...
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?