iskenderun

doğudan geldiyseniz paris e eşdeğer, batıdan geldiyseniz cehennemden hallice memleket. ha eğer orada doğduysanız her zaman şikayetleneceğiniz ama asla onsuz olamayacağınız bir memleketiniz var demektir.

bir kere mükemmel bir mozaik olduğunu söylemek lazım. yani ezan sesine çan sesi karışır, en sağcısı bile bunun rahatsızlığını duyumsamaz, çünkü komşusu hristiyandır, süryanidir. empoze edilenin aksine bunun bir ayıp, kusur ya da bölücü bir unsur olmadığını; aksine oranın kültürel zenginliği olduğunu iliklerinize kadar hissedersiniz. oranın insanı için gayet normal birşeydir, kimse lafını bile etmez.

öyle ki; hristiyan türklerle tanıştığım yerdir. daha da güzeli, hristiyan araplarla tanıştığım, arap aleviliğini tanıdığım, az da olsa arapça öğrendiğim yerdir. en sıkı dostluklarımın temelini attığım, lise hayatımdır.

ilk kez gidecekseniz mutfak konusunda ufkunuzun genişlemesine hazır olun derim, zira neredeyse antep kadar zengin bir yerel mutfağa sahiptir. biberli ekmek, oruk, tuzda tavuk, hummus, künefe gibi lezzetlerin çıkış noktası olduğu gibi, kendine has döneri ve kebabından muhakkak yemeniz gerekir.

gidin görün bence, çok güzel yerdir.

edit: mutfak kısmı daha ziyade tümüyle hatay'ı anlatmaktadır.