2-1 galibiyetimizle biten, tribün hayatımda benim için her zaman en özel detay olarak kalacak maç..hatta sadece maç demek bile ayıp oluyo gibi gelir bana...
arkadaş, dün gibi be...
" liverpool maçına herkes beyaz giyinsin!" kararı Forza ve tribünden duyurulur, evde beyaz ceketim olmadığı için, tiki kız tarzı bir yelekle maçta arz-ı endam ederim..yeni açık'ta, uğurlu olarak addettiğim klasik yerime konuşlanırım.
pkk denen canlı türü, 12 kadar askerimizi şehit eder maçtan birkaç gün önce...o siyah "şehitler ölmez, vatan bölünmez " pankartı, kapalı alt'ta açılan bayrağımız, tribünlere dağıtılan Atatürk posterleri, bayraklar...Ayten Alpman'dan memleketim şarkısı...tüm bu anların fotoğraflarına bugün bile baktığımda beni, düğün fotoğraflarımdan daha çok heyecanlandırdığını da itiraf edebilirim.
muazzam tribün şovlarıyla maç biter ( maçı Bobonun golü dışında hatırlamıyorum )...sahaya atlayıp "aferim la" diyerek tüm futbolcularımıza sarılasım gelir, çıldırılır. ertesi gün iş yerinde, tebrik eden ve kendileri öyle bir maçta olamadıkları için beni kıskandıklarını itiraf edenlere "ehe ehe " denir.
Fotoğraf meselesine döneceğim yine...arşivimin en kıymetli karesi, kızımın fotoğraflarından sonra; o 2-1 yazan 90. dakikayı gösteren scorboard'tur şüphesiz...
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?
