duygu karmaşası

bir inanın yaşayabileceği zor anlardan biridir. her şey allak bullaktır. beyninizi belirli bir şeye odaklayamayacağınız anlarda baş gösterir. ne istediğiniz konusunda bir fikir sahibi değilsinizdir.

13 mayıs 2014 manisa maden ocağı patlaması olayı dolayısıyla yaşadığım durumdur.

kocaman bir hüzün ve ondan kat be kat fazla öfke var içimde. hangisini yaşamam gerektiğini bilmiyorum. bırak diyorum onu yine babasız kalan nice çocuklara ağla, bırak diyorum her şeyi belki de düğün tarihini almış nişanlısının mesaisinin bir gün daha sağlam bitmesi için anasının evinde bekleyen kadın için ağla... sonra diyorum ki lanet olsun sizin siyasi çıkarlarınıza, yere batsın siyasi güç politikalarınıza, üstünlük kurma çabalarınıza fiyakalarınıza cartlarınıza curtlarınıza... her yerimize sokup kanımızı emdiğiniz o hortomlar da alın size aksın, dolsun cebiniz amenna. ama verin şu canları bize geri... almayın evimizin direklerini...

ülke için bu kadar önemli olan madenlere ve işçilerine bu kadar az önem vermek nasıl bir ihanettir. bu katliam değil de nedir? bu kadar zor mu bunları denetim altında tutmak aklım almıyor.

çıldırmamak elde değil... "güzelim türkiye" ironisi bile yapamıyorum... güzelliğin batsın türkiye...

ne hissettiğini bilmeden, saniyelik duyguları yaşatan hissiyat. çok boktandır kendileri. sizi bir güzel allak bullak eder gider. suç onda değil tabi, ona malzeme verende.

''bilinmez hisler topluluğunun ortasında herkes sana bakıyordur.ağzından çıkacak tek kelimeye neler değişebilir farkındasındır.hissetmek istersin arafta kalmak yorar seni. gözyaşlarının arasında bir tebessüm belirir, ne yersizdir o meret'' işte tam olarak bunları yazarken içinde bulunduğum duygudur.