din halkın afyonudur

duyulduğunda ilk anda akla gelen "dini gereksiz görme, ateizmi savunma" vs. gibi kavramlarla alakası olmayan sözdür.

şimdi haklı olarak karl marx'ın ateist olduğu da bu sözün geçtiği ortamlarda ortaya atılır. ama bu söz öylesine derin bir sözdür ki, tarih boyunca sosyal yaşamı konu almış, marx'ın tezlerini çürütmeye çalışan sağ tabanlı siyasi kitaplar insan gözünde biraz daha küçülüverir. tanımı yaparken belirttiğim düşünceler, düşünmekten aciz, siyasetini din temeli üzerine oturtmuş, ne iktisadi ne de sosyolojik anlamda söylecek hiçbir şeyi bulunmayan insanlara aittir. öyle insanlarla nerede karşılaşsam, aklıma hep sandalyenin var olmadığını kanıtlamaya çalışan öğrencinin yazdığı "gerçi siz felsefeciler ataist oluyorsunuz. nietzsche falan hep ataist. evrime inanıyo onlar. allah'a inanmıyo" sözleri gelir. verebilecek cevapları bulunmadığı içindir bunlar. geçen 140-150 yılın ardından hala tüm canlılığıyla siyasi gerçekliğini koruması ve tüm siyasi üçkağıtları açıklayabilmesi, gerçekten mükemmel bir olaydır.

otur gün boyunca düşün. çok güzel söz baba, sakalına kurban.

karl marxın; toplumsal gerçekleri açıklarken hegelci düşünce yapısına destek için öne sürdüğü önerme.

---------------alıntı---------------
Dinsel üzüntü, bir ölçüde gerçek üzüntünün dışavurumu ve bir başka ölçüde de gerçek üzüntüye karşı protesto oluyor. Din ezilen insanın içli ezgisini, kalpsiz bir dünyanın sıcaklığını, tinin dıştalandığı toplumsal koşulların tinini oluşturuyor. Din, halkın afyonunu oluşturuyor
---------------alıntı---------------