çocukken yapılan mallıklar

5-6 yaşlarındaydım.mahalledeki abilerden "kerhane" diye yeni bir kelime öğrenmiştim.eve geldiğimde, abimle paylaştığım odanın çok dağınık olduğunu gördüm.sinirlerim tepeme çıkmıştı ve iki elimi havaya kaldırarak "harabeye dönmüş burası harabeye" diye bağırmayı planlamıştım.tabi tahmin edeceğiniz gibi cümle o şekilde çıkmadı.çıkan cümle "kerhaneye dönmüş burası kerhaneyeee" idi.bunu duyan abim kahkahalara boğuluyor,hunharca gülüyordu.bununla yetinmiyor oturma odasında televizyon izleyen babam ve annemin yanında da bu performansı göstermemi istiyordu.hiç sorgulamadan gittim,babam ve annem televizyona dalmış oturuyorlardı.birden karşılarına çıkıp,iki elimi havaya kaldırarak avazım çıktığı kadar "kerhaneye dönmüş burası kerhaneyeee" diye bağırdım.abim yine hunharca gülüyor,annem şaşkınlığını gizleyemiyor ve babam yerdeki terliğe doğru uzanıyordu.babamın değişik bir terlik fırlatış şekli vardı.eğer atacağı hedefi tutturamazsa terliğin çarptığı duvarın çıkardığı ses bütün evde yankılanırdı.çok teknik atardı yani terliği, darbeli atardı.bu sesi duymayı ümit ediyordum.her şey çok hızlı gelişti ve duvardan ses çıkmadı.çünkü terlik benim kafada patlamıştı.
gelecek bölüm:
mahalledeki abilere "sik" in anlamını sorduğumda aldığım cevap,bunu cümle içinde akşam yemeğinde kullanmam ve sonuçları.
tanım:aklın ermediği yıllarda sergilenen davranışlardır.

şirinleri gerçek sanmak.ormana pikniğe falan gidildiğinde ağaç diplerin de şirinleri aramak.

kendimi örümcek adam sanmak

sene 2003 gençler viennese waltz öğreniyoruz önde de bahçe o zamanlar da okuldan bir kız sırf ben oradayım diye o da kursa yazılmış ama haberim yokmuş gibi davranıyorum. konuşurken avlak avlak bakıyor bir şey soruyorum jetonu paraşütle iniyor derken bir gün bu bize lazım oldu dedim ben arayayım bunu da gelsin. ikili olacağız sözde dedim çabbuk montunu giy gel ben bekliyorum çok önemli bir konu var ve içinde sen varsın ve ben de varım dedim.

bir baktım uuhhh bu ruj muj sürmüş saçları falan yapmış gelmiş evet seni dinliyorum dedi.
dedim seni hakem yapacağız.
ne hakemi ya dedi.
dedim bak biz sümüklüböcek yarıştırıyoruz da kimin birinci olacağına karar veremedik sen şöyle duvar dibine geç bekle dedim. yanımda da arkadaş var.
kız yaa hadii oyalama söyle heyecanlandım. dedi.
yaa kızım geç işte görmüyor musun yarışıyor hayvanlar korkutma dedim.
bu bir kahkaha attı. dedi sen ciddi misin?
evet dedim ama demez olaydım.
sen ne gerizekalı bir şeysin o kadar yol geldim çabuk çabuk benim neler çektiğimi biliyor musun derken abi bu sümüklü böcekleri aldı(o kız normalde serçeden bile korkar nasıl tuttu bilmiyorum) yukarı kaldırdı şlappppss diye yere bir patlattı.
döndüm yazık değil mi ya hayvanlara dedim.
asıl sana yazık hayvan dedi çaaatttttt bir tokat attı.
diğer arkadaşım da piç piç sırıtıyor.
beni bir daha çağırma dedi gitti. sonra kursa da gelmedi ben de zaten gitmedim. yarıda kaldı.

7-8 yaşlarındayım bir tane muhabbet kuşumuz vardı.yemi bitmiş çocuk aklı işte-pardon mallığı-neyse aç kalmasın hayvan diye mutfağa gittim.bakındım öyle bulgur buldum velhasılı yemliklerine koy sen bunu zavallı hepsini ye bitir,kursakta şiş o bulgurlar,sabahına portakal soslu pekin ördeği gibi uzanmış kafesin içinde yatarken bulduk.

(bkz: çocukluk dönemi sanrıları)

büyüyünce pilot olucam şu olucam bu olucam kafaları yaşamak.

ailedeki tek mavi gözlü birey olarak bir sakatlığa sahip olduğunu düşünmek.

zeki alasya ve metin akpınarı kardeş sanmak.

daha ilk gittiğim maçta dönüp abime 'hani spiker maçı anlatmıyor ya' demem mallıksa;evet cocuklukta yapılan mallıga bir örnek sözlükkk