cam tavan sendromu

yanlış anlaşılan veya çarpıtılan deney. pirelerin, kapasitelerinden yükseğe zıplamak gibi bir çabası zaten hiçbir zaman olmamıştır ve olmayacaktır. sadece, kapasitelerini gerçekleştirmeleri defalarca engellendiği için, en sonunda o kapasiteyi gerçekleştirebileceklerine inanmaktan vazgeçerler. dışarıdan bir pire aralarına katılsa ve "arkadaşlar mal mısınız, ne yapıyorsunuz burada böyle? haydi çıksanıza, hayat sokaklarda." dese, onu da kendilerine uyduracak kadar çaresiz bir durumdadırlar. kitlesel hareket edilerek şıp diye çözülebilecek bir olayı yeldeğirmeni gibi görüp, kendi çaresizliklerinde boğulduklarından habersizdirler.

- Pire sadece kendi kapasitesinin yukarısına çıkabilir, hülyalara dalıp kendi başına zıp zıp daha yukarıya çıkmaya çalışması kendisine zarar verecektir,
- Pirenin içinde bulunduğu cam fanusun kapağını dışarıdan bir güç gelip kaldırmazsa, pire aynı formatta zıplamaya devam edecektir.
- Deneyin formatını değiştirip fanustaki pire adedini yükseltseniz bile, kapağı kaldırabilecek pire gücüne ulaşmak imkansızdır.

Bu bağlamda bazı şeylerin fıtratını/doğasını kabullenmeyip, don kişot gibi yel değirmenlerine karşı savaşmayı başka yerlerde verilen haklı ama zor mücadelelerle karıştırmamak gereklidir…

pireler ile yapılan bilimsel bir araştırma sonucu ortaya çıkan psikolojik durum. öğrenilmiş çaresizlik olarak da bilinir. kısaca; engellere çarpa çarpa, o engelin asla aşılamayacağı düşüncesinin zihne yerleşmesi ve engel ortadan kalktığı zaman bile, aşmak için çaba göstermemek olarak özetlenebilir. ülkenin anası ağlarken bile kurtulamadığımız derin sessizlik ve tepkisizlik hâlini anlama konusunda bize rehberlik edecek nitelikte bir araştırmadır. aşağıdaki linkte, detaylı bir şekilde anlatılmaktadır:

http://tinyurl.com/74x7tch