bir ahlak ölçütü olarak küfür etmemek

her naneyi yerken,yalanlar söyleyip,insanları aşağılama esnasında bir dolu fena hallerde başrol oynayıp,ağzından tü kaka sal bir adet kelime çıkmıyor diye ahlaklının önde gideni olma ; aynı zamanda kalbinin derinliklerinden en ufak br fena hissiyat dolanmadığı halde, ağzında bir a.q almış gidiyor diye serseri küfürbaz damgasını yeme durumu.

gündelik hayatı ıska geçip, dile kelepçe vurmaktır. çevresini, kendini, mensup olduğu ortamı pek bir ahlaklı göstermeye çalışmaktır. 1000 yıllık halk tarihimizi, edilen onca küfürü unutmaktır. kadın yanında küfür edince, kadına zarar verdiliğine inanmaktır. böyle böyle kadını eve kapartmaya kadar vardı mesele bugünlerde. kimseye doğrudan hakaret edilmedikçe, günlük sokak ağzındayım yanayım daha açıkçası. sevgilim, kız kardeşim, annem de dahil. ne zaman bu sokaklarda erkek-kadın ayırmadan konuşmaya başlarız, o zaman tecavüzler de azalır, şiddet gösterileri de

(bkz: hassiktir be rıfat abi)

küfür bizdendir,samimidir ama ağza da sakız yapmamak lazım.sinirini böyle ifade ediyorsan yada arkadaşınla konuşma tarzın buysa kişiler öyle rahat ediyorsa, kim tutar seni be abi!! tek beklenti yer,zaman,kişi üçlemesine dikkat etmen. tek bir hassasiyetim var o da kızlara yakıştıramamam.neden ya onlarda insan ...vs diye yüklenmeden bir dinleyin,benim için küfür literatür de iki ye ayrılır kızın edebilecekleri,erkeğin edebilecekleri.aksi durumunda karşı taraftan çok pis laf yersiniz daha da siniriniz bozulur.hee kendi orijinal küfürlerinizi bulun sözüm yok ona.