beşiktaş

Eskiden tek aşkım derdim. Bağlandığım tek şey buydu çünkü. Başka hiç bir şey beni bu kadar etkilemiyordu. Kadınlar bile. Hiç bir kadına aşık değildim. Ağustos 2012de izmirde bi kadına aşık oldum. Derken o yıl üniversiteyi kazandım. Ben eskişehirliyim. Eskişehir deplasmanına geldiğinde bile gidemedim maça. Çünkü babam sevmezdi beşiktaş'ı. Sülalede tek beşiktaşlı benim zaten. Para vermezdi maç için. Kendim de biriktiremezdim.

O yıl konyaya gittim üniversite için. Haftasonlari da izmire kaçardım. Aşık olduğum kadın için. Birlikte güzel vakit geçirirdik. Ama benim aklım beşiktaş'taydi. Hiç maça gitmemişim. Onları hiç canlı görmemişim. En çok da mabedimizde onları canlı izlemek istiyordum.

Kampüste beşiktaşlı grubumuzu gördüm gittim kaynaştım hemen onlarla. Maça gitmek istediğimi söyledim. İki hafta sonra inönü'de bursa maçına gideceğiz dedi. Yanılmıyorsam tarih ekim 2012 idi. Bursa maçı olduğundan da emin değilim. Neyse.

100 lira yeter dediler. Tamam dedim. Para biriktirmeye başladım. Bi tane formam, bi tane de feda tişörtüm vardı. Forma çok eski olduğu için feda ile giderim diyordum. Zaten sigara paramdan kesip, maç için para biriktiriyordum. Bu fedakarlık değil miydi ki..

yolculuktan iki gün öncesiydi. Kampüse gittim tekrar. 100 lirayı verdim. Elemanlar dedi ki, biz senden elli alalım, üstünü tamamlarız. Diğer elliyi yolda yada istanbulda harcarsın. Teşekkür ettim.
İyi ki beşiktaşlıyım dedim o an. O delikanlı elemanlar yüzünden.
Kampüsten eve sanki uçarak gidiyordum sevinçten. Aileme de söylemedim maça gideceğimi. Zaten izin vermezlerdi.
Eve gittiğimde telefonum çaldı. Hatunum arıyordu. İyi dedim maça gideceğimi de söylerim ona. O da beşiktaşlıydı.

Pazar günü yanıma gelir misin diye sordu. Beni izmire çağırıyordu. Neden diye sordum. Geçen hafta gelmiştim zaten. Bi daha bayram tatilinde gelirim demiştim ona. Niye çağırıyordu ki beni?
Biyopsi sonucu belli olacak. Sen de yanımda olur musun dedi.
Hassiktir dedim içimden. Ben onu unutmuştum.
Mide kanseri olduğundan şüpheleniyordu doktorlar. Biyopsi yapılmıştı. Yani hatun kanser mi değil mi onu öğrenecektik.
Dondum kaldım öylece. Bir kaç saniye sonra tamam dedim. Gelicem elbette. beraber gideceğiz doktora. İyi haberi alıp döneceğiz dedim.
Hemen kampüse gittim tekrar. Elemanlar hala ordaydı. Abi dedim ben gelmiyorum paramı geri verir misin dedim. Niye noldu diye sordular. Başka işim çıktı dedim.
Hemen ordan ten biletini alıp o akşam izmire gittim.
Aklımda tabiki kadınım var. Ama ukte olarak da beşiktaş kalmıştı. Ahh dedim. Yine olmadı.
Bir daha gidemedim beşiktaş maçına. Çünkü kız kanserdi. Sürekli izmire gidip geldim. Maddi sıkıntılarım oldu, hala var. İki bankaya borcum var. Ödeyemiyorum. Bilgisayarımı sattım iki ay önce. Yetmedi.

Yanılmıyorsam mayıs ayıydı. Gençlerbirliği maçı. Mabedimizdeki son maçımız. Ağladım zırladım, ama o maça da gidemedim.
Kızla ayrıldık. Çünkü aramızda sınıf farkı vardı baya baya. durumu nasıl, durumu iyi. 3 ay kemoterapi gördü ilaç tedavisi gördü. 6 mart 2013 te tekrar bi sonucu öğrenmek için hastaneye gittik. İyi huylu çıkmıştı. ve tümör gittikçe küçülüyordu tedaviden dolayı. Sonra da ayrıldık kızla. Bu arada o 6 marttan bir kaç gün önce de fenerbahçe ile maçımız vardı. Son dakikada attığımız golle 3-2 aldığımız maç. O da unutulmazdı ya.


Bugün yine bursa ile maçımız var. Ben tabiki yine gidemedim. ama hep aklıma bunu getiriyor beşiktaş maçları. Bir gün ben de o trübünde maçımızı izlicem bağıra bağıra.

Ama bu şekilde kendimi tam bi beşiktaşlı olarak hissetmiyorum. Üvey evlat gibiyim.
olsun. ruhumuz yeter