bakir

penisi hiçbir kadının çukuru tarafından kavranmamış er kişi; kerami pestenkerani.

cinsel ilişkiye girmemiş erkek.

acaba penisi kadının çukuru tarafından değilde başka bir organı tarafından kavrandığında bu sıfatı sona erer mi diye düşündürür. yani bazı kızlar vardır hani aman oram olmaz ama, yok arkama geç yok elime ver falan derler , altına yattıkları adam sayısı düzineleri aşar ama bakire sayılırlar.
erkeklerde de böyle bir durum mevcut mudur? yani sürekli ağzına veya eline veren er kişi , vajinaya tenessül etmediğinden dolayı bakir sayılır mı? bilmiyorum yorum sizin.

ayrıca küçük iskenderin bir şiiri;

korkularımı tatmin eden bir et parçası gibi yükseliyor yerden
küllü köküyle,
sararmış koltukaltlarında geceleri kentleri saran mavi ışık
ve nöbetçi bir sevgilinin keçe kalemle alelacale
yazılmış, yarısı terden silinmiş telefon numarası.
-öncesi, diye soruyorum, nefesim çürük kağıt kokuyor
-öncesi, tende durmazki... diyor, ben
ağustos böceği orospusuyum, çabuk unutulurum!

kadın, bu: yüzyıllık bir şarabın mantarı olmaktan yorgun
parmaklarımı sarkmış memelerine düğümlüyorum

sayılarını yitirmiş bir hedef tahtası gibi vücudu!
ağzına, karanlıkta, taşa sarılı bir mesaj gibi düşüyor
dudaklarındaki camı kırarak dilim...

tarz acemisiyim, aşk acemisiyim, düş acemisiyim.
on yedisindeyim:

-hikayen, diye soruyorum, gencim, geçmişsizlikten ürküyorum,
-hikaye, hayatta durmaz ki... diyor, ben
ölümsüzlük bahanesiyim, çabuk kururum!

kadın, bu: kalçalarını yerleştirirken kasıklarıma yeniden
ayın acımasızca çektiği çaresiz deniz suyuyum...
-deminki ilkti, diye fısıldıyorum, gülümsüyor.
-benimki son değil!

ilk'le son değil'in arasındaki bu delik deşik gürültü
örtüyor o korkunç kerhanedeki 'ortodoks' görüntüyü.

arkadaşlar dışarda bekliyor.
hepsi annem.
ben erkek oldum.
gerisi sırra kadem.

her ne kadar erkekler için kullanılsa da aslında birer yanılsamadır. bakir el değmemiş cansız varlıklara verilen addır. bizimkiler alışmış müdür müdüre ali aliye gibi sonra sade olduğunu gördüğünde erkek diye hemen bir tanım.

şimdi normalde bir tâbir vardır. bu bakir topraklar bu bakir ormanlar diye. normelde doğa ise yaratma bir araya getirme üretkenlik gibi nitelikleri birlikte bulundurduğundan bilakis erkeksi değil kadınsı bir biçime büründürülmüştür. işte bu yüzdendir ki doğa ana derler.

e sen doğaya bakir diyorsun, bakir topraklar şu bakir orman... nasıl olacak o iş.